Użytkownik "jadrys" <i...@w...pl> napisał w wiadomości
news:gr2acm$vf7$1@news.task.gda.pl...

> Ty Aicha akurat mnie nie rozczarowałaś.. Prowadzisz w miarę wyrównane
> batalie słowne z XL-ką.. Ale inni, powinni za nią nosić pióro, chociażby
> niejaki "bluzgacz"..

A ja, a ja, ja jak wypadam (wypadłem) ?
Takie próbki:

O obrażaniu krzyża, aborcji i zabijaniu zwierząt:
http://usenet.gazeta.pl/usenet/0,2.html?group=pl.sci
.psychologia&tid=1190820&pid=1190842
http://usenet.gazeta.pl/usenet/0,47943.html?group=pl
.sci.psychologia&tid=1190820&pid=1191239

Odrobina o bracie Ikselki:
http://www.hilpers.pl/731993-zarodki-srodki-ale-czy-
kto/10
(trzeba siętrochę przekopać przez posty, o bracie Ikselka mówiła
sporo wcześniej w innych wątkach - jakaś masakra rodzinna ...)

A tu udało mi się dojść z Ikselką do miejsca, w którym znalazłem
w niej postawę w rodzaju "nie wiem, zastanawiam się, no nie
jest czarno biało":
http://groups.google.com/group/pl.sci.psychologia/ms
g/ade1104d5b51f4e8
Ha ! Zacytuję Ikselkę:
"W kwestii antykoncepcji, jak i w innych, każdy! człowiek-katolik błądzi,
szuka, protestuje, grzeszy - nie odchodząc od Kościoła. Gdyby wszyscy byli
święci, Kościół nie miałby racji bytu przecież :-)
Ale całkowitym i automatycznym odejściem od Koscioła (patrz: ekskomunika)
jest np aborcja rozumiana jako antykoncepcja czy jako segregacja. Kto się
na nią waży, niech wie, co robi. Reszta jest pomniejszym złem, do
wybaczenia i na nie właśnie liczymy, pozostając w Kościele :-)

Kwestie antykoncepcji w trudnych przypadkach zatem pozostawiam Kościołowi
do rozstrzygnięcia w przyszłości, bo nie sa łatwe, ale wierzę, że się
Kościół nimi zajmie, a póki co - skoro chcę być między wronami, to kraczę,
jak one, a przynajmniej się staram, bo o ustawiczne i szczere staranie
chodzi, a nie o świętość."

Nawet ją pochwaliłem w odpowiedzi, że zacytuję siebie dla odmiany:

"Uważam ten tekst za najciekawszy z tych, których całe masy napisałas na
grupach.
Wybacz ten oceniajacy ton, być może nie umiem dobrze wyrazić
zainteresowania.
Jest tu m.in. ten długo wypatrywany przeze mnie znak zapytania, współczucie
w stosunku do innych ludzi (a być może to tylko ślad po własnych/rodzinnych
problemach z hormonami - ale zostawmy to) i szczere, nienahalne podjęcie
jakiegoś
pytania z niekoniecznie z góry nakreślonymi odpowiedziami."