Użytkownik "La Luna" napisała ...

> Pamietam z dziecinstwa jak nas traktowala dentystka w szkole - ten bol,
> strach, krzyki z gabinetu - i w sumie to nie dziwie sie ze wiele osob
moze
> miec zakodowany straszliwy, zupelnie nie do opanowania - strach przed
> dentysta.

Długo myślałam, że to tylko u mnie w szkole byla taka dentystka. ;-)
A jesteś już n-tą osobą, która ma podobne wspomnienia z dzieciństwa.
Łomatko ... kogo oni w tych gabinetach zartudniali.
Niemniej jednak czasy "dentystów-sadystów" mamy już
szczęśliwie za sobą. Tacy, którym wisiało, że pacjent cierpi,
a za to potrafili na niego nawrzeszczeć, już w tym zawodzie nie pracują.
Przeszli na "zasłużoną emeryturę" albo zmienili podejście. :-)

> Ale np. mimo iz wiem ze pajak mnie nie zje, ze zadnej krzywdy mi zrobic
nie
> moze ( ze sa doskonale znieczulenia, ze to nic nie bedzie bolalo)

Akurat strach przed pająkami i wszelkie inne fobie to zupełnie
co innego niż strach przed dentystą i nie ma sensu podciagąć
tego pod wspólny mianownik.
Fobia jest i już, a strach przed stomatologiem to - jak sama
wspomniałaś - w 99% przypadków wynik złych dowiadczeń.
Pacjent się boi, bo pamięta, że kiedyś bolało itd.
W przeciwieństwie do fobii jest to jak najbardziej racjonalne,
ale dlatego też dużo łatwiej to przełamać.
Trzeba po prostu uwierzyć, że boleć nie musi i nie będzie.
Sporo zależy tutaj oczywiście od stomatologa - powinien
nie tylko znać swój fach, ale być też trochę psychologiem
i umieć uspokajać wszelkiej maści panikarzy.
A szczęślwie bardzo wielu już to umie, wizyty u nich
nie są koszmarem, a lęk mija na ogół po pierwszej wizycie.
Problem sprowadza się do przełamania się i pójścia ten pierwszy raz.
Wiem, że to bywa trudne, ale na pewno sensowniejsze i zdrowsze
od fundowania sobie narkozy przy każdym problemie z zębami.
Bo jak ktoś sobie wmówi, że *musi* pod narkozą, to na jednej się nie
skończy.
No chyba, że każe sobie od razu wyrwać wszystkie zęby ...

Pozdrawiam !
Mała Mi