agulka:
> czy milosc musi isc w parze z pozadaniem?
> ... czy mozna kogos kochac i go nie pragnac

Mysle ze nalezaloby tu najpierw rozroznic sfere emocji (uczuc
tozsamych z miloscia) oraz sfere instynktownych bezwarunkowych
pragnien.

Wezmy taki nieco abstrakcyjny przyklad:
czujemy ze chcemy cos zjesc ale lezymy w lozku (np niedyspozycja),
wiec rodzi sie w realne pragnienie aby to nasz partner/-ka przygotowal/-a
nam cos do jedzenia, wiec powiedzmy komunikujemy jej/jemu o tym,
po przygotowaniu otrzymujemy jedzonko z jej/jego rak, zjadamy,
jestesmy zadowoleni, a takze dzieki temu w jakis sposob czujemy
ze nasz partner/-ka ktora kochamy jest osoba nam bliska.
Oczywiscie ktos inny (kogo nie kochamy, lub kogo kochamy ale
powiedzmy wolimy naszego partnera bo gotuje bardzo smakowicie)
takze moglby przygotowac i przyniesc nam jedzenie do lozka, ale
to juz nie byloby to samo... :)

OK, i teraz rodzi sie z kolei takie pytanie: czy milosc idzie w parze
z przyjemnoscia jaka sprawia czlowiekowi zaspokajanie glodu? :)
Mam nadzieje ze jasne jest o co chodzi... :)

Tak wiec w sumie uczucia zwykle wzmagaja pozytywne doznania
zwiazane z zaspokajaniem _rowniez_ instynktownych bezwarunkowych
potrzeb, stad kochajac zwykle w taki sposob niejako organizujemy
sobie realizacje naszych potrzeb (w tym rowniez tych instynktownych),
aby optymalnie intensyfikowac przyjemnosc z pozytywnych doznan
emocjonalnych - tyle w pewnym skrocie.

> a jesli nie to czy to normalne?

Nie zawsze gdy kogos kochamy pragniemy realizowac potrzebe
bliskosci z ta osoba poprzez seks i wowczas pozadanie w zasadzie
albo calkiem nie wystepuje, albo jest praktycznie pomijalnie znikome(*).

Nie przeszkadza to jednak realizowac potrzeby bliskosci z tym kogo
w ten sposob kochamy na [wiele] innych sposobow, niz poprzez seks.

Chyba dosc czesto mozna powiedziec ze kochamy naszych przyjaciol
i jest to calkowicie normalne (przynajmniej dla mnie) i wowczas zwykle
myslimy/mowimy o duzej/dosc duzej sympatii do przyjaciol. :)

* Albo, pomimo ze pozadanie w jakiejs mierze wystepuje i nie jest
calkiem znikome, to nie jest przedmiotem swiadomych dazen z uwagi
na powiedzmy dodatkowe uwarunkowania stowarzyszone (np osoba
kochana lub kochajaca ma partnera).
Wowczas zwykle postrzegamy wyjatkowa atrakcyjnosc seksualna
przyjaciela/przyjaciolki i zwykle towarzyszy temu swiadomosc ze
gdyby ew. takie okolicznosci stowarzyszone nie wystepowaly to
pozadanie nie tylko mogloby byc bardziej intensywne, ale takze
mogloby skutkowac probami majacymi na celu dazenie do zblizenia.
W takich sytuacjach rowniez zadowalamy sie realizowaniem potrzeby
bliskosci z tym kogo kochamy na inne sposoby niz seks.
Caly powyzszy akapit najprawdopodobniej nie dotyczy kazdego
bez wyjatku, lecz dla porzadku nalezalo o tym wspomniec.

PS: wyszlo dosc dlugie, ale mam nadzieje ze nie za bardzo
skomplikowane. ;)

Pozdrawiam,
Czarek