sykstyrius napisał(a):
> zasadniczo ja to widzę tak:
> musisz zasymulować przynajmniej ośrodek głodu - niech Twój pupilek
> potrzebuje czegoś - np. światła w najprostszej postaci.
> A reszta to z górki :)
> Syks

Generalnie to widzę tu trudność w uściśleniu i połączeniu
rozpoznawania, gromadzenia informacji na temat świata oraz symulacji
działania tego świata (wyobraźni).
No nic trzeba stworzyć zasadnicze moduły przetwarzające i rozpoznające
informację - i tak nic mądrzejszego w tej materii nie da się wymyślić
niż sieci neuronowe. W dodatku dane i cechy obiektów muszą zostać
zachowane, po to by mogły stanowić bazę do wewnętrzych symulacji i
wyobrarzeń o sobie i o świecie i o sobie w świecie (tożsamość).
Zmysłom trzeba nadać naturalną charakterystykę PN - przyjemność,
ból, po to by tworzone wyobrażenia i pojęcia miały w sobie inforamcje
umożliwiające tworzenie motywacji.

Teraz najważniejsza Podejmowanie Decyzji.
Zorganizował bym to jako cykl planowania działania. Cały stan zakańcza
ustalenie celu działania i podjęcie decyzji jego wykonywania.
Podejmowanie decyzji to taka burza mózgu, maszyna w tym stanie wyszukuje
wszelkie możliwości działania i dzięki zapamiętanym stanom PN w
wyobrażaniu działania wybiera za i przeciw temu działaniu. Odpowiednie
przepełnienie kubełka "ZA" jest umotywowanie do działania i przejściem
do fazy drugiej rozpoczęcia i nadzoru (kontroli) działania.
Dopuszczam możliwość wykonywania i planowania następnego zadania.

Planowanie to wyobrażanie sobie całego procesu realizacji działania
przy pomocy stworzonych modelów w głowie. Gdy natrafi się na działanie
niebiezpieczne w tym planowaniu *Ups ogień poparzy mnie* punkty wpadną
do pudełka "Przeciw" i takie planowanie zostanie zaprzestane i możliwe
że uruchomi się alarm na zauważone zagrożenie.
Będzie parę potrzeb nakierowujących na skojarzenia i zabarwiających je
bardziej pozytywnie w momencie wystąpienia potrzeby, lub bardziej
negatywnie - jeśli uruchomi się układ zagrożenia.
Tak więc potrzeby wzmacniają odpowiednie działania, ale wszystko zależy
od wyobraźni która pod te działania będzie skojarzona. To umożliwi
rozwijać niektóre działania do stosownych potrzeb np. potrzebę ciekawości.
Tak więc planowanie to dokładna wizualizacja działań włącznie z
"odczuciami" jak to się będzie kontrolowało. Gdy już układ wybierze tą
właściwą wizualizację i wypełni kubełek "ZA", ustala w sobie "CEL" - cel
to "świadomość" aktualnego zadania, która zmienia w jego wizualizacji
tożsamość już nie jako ja nic nie robiący, ale ja który ma do wykonania
zadanie.

No i kontrola to już też skomplikowany do przeprowadzenia proces, ale
da układu to pewnie będzie zadawanie odpowiednich informacji na
podstawie sprzeżenia zwrotnego z czujników.

To jest mój szkic na dziś w rozrysowaniu poszczególnych podstawowych
bloków, które trzeba wykonać.