"Specyjal" <s...@o...pl> wrote in message news:btq8pv$2cc$1@news.onet.pl...
> No tu to sie nie zgodze, mozna oddzielic osobe od jej zachowania. Czlowiek
> zachowuje sie w danej sytuacji bo takie widzi rozwiazanie co nie znaczy, ze
> w srodku jest taki. Ktos np. moze atakowac z leku co nie znaczy ze w srodku
> jest zly i agresywny tylko reaguje tak na problem ktory widzi (ale inni
> nie). Mozna do kogos czuc sympatie ale nie chciec spotykac.

mowimy tu o matce Hani, ktora stale zachowuje sie jednakowo- bo taki
jest jej charakter. pozostanmy wiec przy tym, ok?
Nie analizujmy osoby z pojedyncza sytuacja, a osobe z jej charakterem.
Jesli wiec akcpetujemy osobe to i z jej charakterem.

> No tak tylko ze latwo zaakceptowac cos co nas "ani ziebi ani grzeje", gdy
> obca osoba nie przyznaje racji to nic wielkiego ale gdy to robia najblizsi
> to juz jest przykro.

oczywiscie, stad ten post Hani:-)

> Oczywiscie im wiecej problemow ma sie poza domem tym
> mniej obchodzi sam dom.
> Mysle ze te nieprzyznawanie racji mozna wlasnie wedlug twojej definicji
> tylko tolerowac-znosic, zobojetniec natomiast mozna akceptowac sama osobe.

to wobec tego co rozumiesz przez akceptacje osoby?
to, ze ma blond wlosy, czy wlasnie to jak sie zachwuje?
dla mnie nie jest to do oddzielenia, akceptujac osobe, akcetuje
jej zachowanie, bo to glownie stanowi tego czlowieka.
>
> Zaakceptowanie braku równego traktowania oznacza nic innego jak przyznanie
> ze gorsze traktowanie jest na miejscu.

dla mnie zupelnie nie. pogodzenie sie z takim czy innym stanem
rzeczy nie oznacza, ze tak wlasnie myslisz.

> Dlatego dzieci nawet dorosle kloca sie wlasnie o takie rzeczy (uderzajace w
> ich godnosc) i nie potrafia olac.

Chyba ta godnosc to za mocne slowo. Nie mozna zgodzic sie
na upokorzenie, oczywiscie, ale ja bym to traktowala jako
"przypadlosc" mamy, ktora jest denerwujaca. moge sie rzecz jasna
mylic. ale pozostajac przy moim zalozeniu, dla siebie nawet,
mozna pokusic sie o akcetapcje takowego zachowania.
nie mieszajmy tu godnosci, bo chyba az do tak mocnych sytuacji tu
nie doszlo.

>
> > nie wiadomo, czy postawa matki wynika z braku akcetacji
> > corki. akceptacja nie oznacza przeciez zgody w pelnym
> > wymiarze:-) ja i tak mysle, ze Hanka akceptuje matke
> > i to bardzo, po prostu od czasu do czasu jest "poirytowana" :-)
>
> Akceptuje matke na pewno -tak pisala, tyle ze wspieranie nawet niewlasciwego
> zdania obcych ludzi kosztem swojego dziecka to jest zachowanie, ktorego nie
> powinno byc. Mysle ze matka nie zdaje sobie sprawy z tego ze to wazne.
> I nie wydaje mi sie zeby uporczywe przyznawanie przez rodzicow racji
> wylacznie obcym to cos co tylko czasami irytuje.

podstawowy problem polega na tym, ze czesto mamy pretensje do kogos
o cos, o czym ta osoba nie ma zielonego pojecia. Jesli nie
wyartykulowalismy tego z roznych powodow, nie oczekujmy ze sie
to zmieni, tylko zaakceptujmy jesli dalej chcemy z ta osoba
wsplozyc. jesli powiedzielsmy tej osobie, a ona wciaz to powtarza,
wybor nalezy do nas albo wychodzimy z ukladu, albo w nim
zostajemy, znow akceptujac, bo brak takowej do niczego
lepszego nie doprowadzi.

iwon(k)a