Dnia Thu, 2 Feb 2012 02:45:52 +0100, Ikselka napisał(a):

> Dnia Thu, 2 Feb 2012 02:41:33 +0100, Ikselka napisał(a):
>
>> Dnia Thu, 2 Feb 2012 01:52:13 +0100, e napisał(a):
>>
>>> Jeżeli pozwolono nam wybierać, zastanawialiśmy się chyba długo.
>>> Proponowane ciała były niewygodne i niszczyły się brzydko.
>>> Mierziły nas sposoby zaspokajania głodu,
>>> odstręczało bezwolne dziedziczenie cech i tyrania gruczołów.
>>> Świat, co miał nas otaczać, był w bezustannym rozpadzie.
>>> Szalały sobie na nim skutki przyczyn.
>>>
>>> Z podanych nam do wglądu poszczególnych losów
>>> odrzuciliśmy większość ze smutkiem i zgrozą.
>>> Nasuwały się takie na przykład pytań czy warto rodzić w bólach martwe
>>> dziecko
>>> i po co być żeglarzem, który nie dopłynie.
>>> Godziliśmy się na śmierć, ale nie w każdej postaci.
>>> Pociągała nas miłość, dobrze, ale miłość dotrzymująca obietnic.
>>>
>>> Od służby sztuce odstraszały nas
>>> zarówno chwiejność ocen jak i nietrwałość arcydzieł.
>>> Każdy chciał mieć ojczyznę bez sąsiadów i przeżyć życie
>>> w przerwie między wojnami.
>>>
>>> Nikt z nas nie chciał brać władzy ani jej podlegać,
>>> nikt nie chciał być ofiarą własnych i cudzych złudzeń,
>>> nie było ochotników do tłumów, pochodów
>>> a już tym bardziej do ginących plemion
>>> - bez czego jednak dzieje nie mogłyby się w żaden sposób toczyć
>>> przez przewidziane wieki.
>>>
>>> Tymczasem spora ilość zaświeconych gwiazd zgasła już i wystygła.
>>> Była najwyższa pora na decyzję.
>>>
>>> Przy wielu zastrzeżeniach zjawili się nareszcie kandydaci
>>> na niektórych odkrywców i uzdrowicieli, na kilku filozofów bez rozgłosu,
>>> na paru bezimiennych ogrodników, sztukmistrzów i muzykantów
>>> - choć z braku innych zgłoszeń nawet i te żywoty spełnić by się nie mogły.
>>>
>>> Należało raz jeszcze całą rzecz przemyśleć.
>>>
>>> Została nam złożona oferta podróży,
>>> z której przecież wrócimy szybko i na pewno.
>>> Pobyt poza wiecznością, bądź co bądź jednostajną
>>> i nie znającą upływu mógł się już nigdy więcej nie powtórzyć.
>>>
>>> Opadły nas wątpliwości, czy wiedząc wszystko z góry
>>> wiemy naprawdę wszystko.
>>> Czy wybór tak przedwczesny jest jakimkolwiek wyborem
>>> i czy nie lepiej będzie puścić go w niepamięć,
>>> a jeżeli wybierać - to wybierać tam.
>>>
>>> Spojrzeliśmy na Ziemię. Żyli już na niej jacyś ryzykanci.
>>> Słaba roślina czepiała się skały
>>> z lekkomyślną ufnością, że nie wyrwie jej wiatr.
>>>
>>> Niewielkie zwierzę wygrzebywało się z nory
>>> z dziwnym dla nas wysiłkiem i nadzieją.
>>> Wydaliśmy się sobie zbyt ostrożni,
>>> małostkowi i śmieszni.
>>>
>>> Wkrótce zaczęło nas zresztą ubywać.
>>> Najniecierpliwsi gdzieś się nam podziali.
>>> Poszli na pierwszy ogień
>>> - tak, to było jasne.
>>> Rozpalali go właśnie
>>> na stromym brzegu rzeczywistej rzeki.
>>>
>>> Kilkoro wyruszało już nawet z powrotem.
>>> Ale nie w naszą stronę.
>>> I jakby coś pozyskanego? niosąc?
>>>
>>
>
>
>
>> "Pytania brzmią ostro
>> ale tak właśnie trzeba
>> bo wybrałeś życie komunisty
>> i przyszłość czeka
>> twoich zwycięstw."
>
>
>
> "Lenin
>
> Że w bój poprowadził krzywdzonych,
> że trwałość zwycięstwu nadał,
> dla nadchodzących epok
> stawiając mocny fundament -
> grób, w którym leży ten
> nowego człowieczeństwa Adam,
> wieńczony będzie kwiatami
> z nieznanych dziś jeszcze planet."



RÓWIEŚNICE

Do siebie samej w latach późnych

na czas młodości odchodzącej

piszę i dziś już tworzę w sobie

pogodną zgodę na te lata,

gdy pocałunki innym ustom,

gdy pocałunki młodszym ustom,

gdy radość, gniew i ból miniony

jawnie zapiszą się na twarzy,

kiedy dla ręki poręcz schodów

stanie się coraz potrzebniejsza.

Nadejdzie wtedy wielka próba

życia wśród młodych towarzyszy.

Już dzisiaj na nią myśli zbieram

nie rdzewiejące z biegiem lat.

Bo jeśli w próbie tej upadnę

jak kamień w przepaść i samotność -

będzie to wina mej młodości,

próżnej widocznie i samotnej.

A jeśli w próbie tej zwyciężę,

nie opóźniona pójdę dalej,

będzie to znaczyć - w czas młodości

nie opóźniałam kroków swych.

Chcę umierając dzielić przyjaźń

z młodą medyczką-komunistką

jak rówieśnica z rówieśnicą.

Niech przyjaźń siły jej pomnoży.

Bo kiedyś ona - właśnie ona -

wpatrzona w pole mikroskopu

zada ostatni cios chorobie,

która wstrzymała oddech mój.

[W. Szymborska, Dlatego żyjemy. 1952, s. 14-15]




Znamienne:


"(...)Nadejdzie wtedy wielka próba

życia wśród młodych towarzyszy.

Już dzisiaj na nią myśli zbieram

nie rdzewiejące z biegiem lat.

Bo jeśli w próbie tej upadnę

jak kamień w przepaść i samotność -

będzie to wina mej młodości,

A jeśli w próbie tej zwyciężę,

nie opóźniona pójdę dalej,

będzie to znaczyć - w czas młodości

nie opóźniałam kroków swych(...)"