Wnioskuje, ze kochasz meza. A moze tylko wyjechalas "zadna nowych przygod"?
Zostawienie w Warszawie studiow, pracy - jesli byla dobra, rodziny itp.
moglo byc glupota albo szalenstwem. Nie zaluj jednak nigdy tego, co juz
zrobilas. Bo co to da? Najwyzej bol. Zamiast przygod masz tylko bol. Czyzby
milosc juz nie wystarczala?
Zacznij czerpac wewnetrzne doswiadczenie z tego co masz obecnie. Uswiadom
sobie, ze to jest Twoj swiat i on jest obecnie Twoim calym swiatem. Naucz
sie z niego czerpac i go rozwijac, a rozwiniesz siebie i dostrzezesz jego
bogactwo. Skoncentruj sie cala soba na swoim jedynym zajeciu, a zbaczysz, ze
zmieni sie wszystko.
No i nie rozczulaj sie sama nad soba. Czas przestac byc mala dziewczynka.
Ja tez "siedze calymi dniami w domu, nie mam tu przyjaciol, nie moge
pracowac, nie moge wlasciwie nic." A jednoczesnie moge tak wiele.
Podejrzewam, ze Ty tez. Ja jednak czuje sie swietnie :-)
Pomysl dlaczego chcesz wrocic. Tak - przytulisz rodzine, porozmawiasz z
nimi...i co dalej? Bedziesz bez meza. Rodzina Ci nie ucieknie, a meza mozna
stracic. Meza "z ktorym sie bardzo kochamy".
"nie chce sie rozstawac z mezem, i nie chce wszystkiego zaczynac w Polsce
na nowo." - no to w zasadzie nie masz nad czym sie zastanawiac, tylko
zostawac. :-)))))

"Nie wiem co robic, czuje sie bezsilna, nie chce zyc tak, jak przez ten
ostatni rok."
To zmien to bedac tam! Wiecej sie ucz. Chodz na spacery. Poszukaj sobie
pracy. Znajomych jak zechcesz, to tez znajdziesz. Do rodziny napisz czuly
list i w nim ich usciskaj. No i zawsze mozesz napisac do mnie. ;-)
Czesc
Arek