Natalia

> czyli wyszło na to, że jednak mam im nie mówić :))

ale przemyśl to jeszcze :] być może lepiej nie obwieszczać tego całej
rodzinie ale komuś bardziej żywemu niż użytkownicy psp chyba warto by było
:) rozumiesz, do monitora ciężko się przytulić ;) i to przecież nie musi być
Twój facet, na pewno masz przyjaciół :)
poza tym zastanów się czy nie lepiej zapobiec kolejnym pytaniom taty o
wnuczęta

> lekarka jest na szczęście dyskretna
> i nic mojej mamie nie powiedziała
> to by był dopiero wstyd :)) gdyby tak się mama dowiedziała

to by był bardzo "nieetyczny" wstyd dla lekarki :]

> i mam wrażenie, że jak choć na chwilę sobie odpuszczę, to ujdzie
> ze mnie całe powietrze :))

ale może wtedy znajdzie się ktoś kto je z powrotem napompuje ;)
grunt żebyś nie przestała żyć :)

> nie wiem już, czy to było fizyczne czy psychiczne wykończenie
> i trzeba się było trzymać tylko w oczach tych wszystkich ludzi

musisz przede wszystkim dbać o swój wizerunek przed samą sobą, wtedy będzie
dobrze :] i uważaj jak dobierasz sobie wyzwania - "przedawkować" to żaden
sukces :) nie musisz od razu zdobywać Mount Everest - Bieszczady też są
piękne :)

> już nie potrafię rozmawiać
> b. trudno wydębić ode mnie coś osobistego

może po prostu przemyśl sprawę i wybierz kogoś od zwierzeń i gorącej kawy,
musisz zachować równowagę, jeśli tylko będziesz chodziła i płakała jaka
jesteś nieszczęśliwa - staniesz się nieszczęśliwa, natomiast ciągłe
ukrywanie prawdy (nie tylko tej chorobie ale generalnie o sobie, o tym co
czujesz) w końcu Cię zmęczy i przestaniesz mieć ochotę na śmiech
wyjustuj swoje życie ;)

papa i życzę sukcesów (przede wszystkim w życiu osobistym :)
cieplutko
patrycja :)