On 17 Lis, 00:58, vonBraun <i...@g...pl> wrote:

> Jak pamiętam, my byliśmy przy pierwszym dziecku po prostu ciekawi "Co
> nam wyjdzie?" ;-) i nie pamiętam jakiś emocji związanych z płcią dziecka.

> Ja autentycznie tego nie rozumiem. /Tzn. mogę wymyślic parę teorii
> psychologicznych ale to będą tylko teorie. Nie "poczuję" tego/

Ja chyba te nie. Dla mnie podstawą jest, żeby dziecko było zdrowe.
I dlatego dla trzeciego mamy już oba imiona :-)

> "Wyszła" córka, syn był drugi i w zasadzie uważam to za fajny układ -

To tak jak u nas :-)

> Czy możesz jakoś mi dokładniej wyjaśnić jakim cudem wariant
> "dziewczynki" był dla Ciebie niewyobrażalny/niepożądany?

A ja się znowu zastanawiam na ile to jest "coś w genach", a na ile tak
naprawdę
znowu wpływ memów. Zwłaszcza opartych w tradycji - w której to syn był
oparciem: żywił i bronił.
No i prawdziwy mężczyzna musi spłodzić syna, itd. itp...

Chiński i indyjski wariant kulturowy mogły by nam tu pewnie sporo
wyjaśnić.
Tak silne uwarunkowania, że nie ma na nie wpływu nawet kompletne
zachwianie równowagi płci.
Za jakis czas może sie okazać, że tradycja, nie uzbrojona w mechanizmy
dopasowania sie do aktualnej sytuacji, zjadła własny ogon)

Stalker