Witaj Magdo!

> Bog dal mi sile jakos przetrwac te najgorsze chwile, a tak sie ich
> obawialam. Teraz po powrocie do siebie bardzo brakuje mi jej telefonow i
> mozliwosci kontaktu z Mama, kiedy tylko tego potrzebowalam.

Rozumiem Twój żal. Moja Mama odeszła 10 lat temu. Do dziś mi jej bardzo
brakuje. Może Cię to zdziwi, ale najbardziej brakuje mi Jej w chwilach
najbardziej dla mnie radosnych. Ze smutkami, Rodzice nauczyli mnie radzić
sobiwe, ale przeżywanie radosnych chwil bez nich, to już nie to. Wiem, jestem
pewna, że spędziłyście razem wiele radosnych chwil, i o tych chwilach musisz
teraz pamiętać.

Życzę Ci dużo siły i mimo wszystko, pogody duch. Myślę, że Twoja Mama nie
chciałaby, abyś zbyt długo Ją opłakiwała.

Serdecznie Cię pozdrawiam - zasmucona Halutka (Łódź)

PS. Wiem, że ten list był przeznaczony dla kogoś innego, ale nie mogłam
oprzeć, aby podzielić się z Tobą tą drobną refleksją i także wspomnieć własną
Mamę. H


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl