bartek <b...@i...pl> napisał(a):

> witam,
> temat moze troche na wyrost, a pytanie mam takie--jak sobie
> radzis z ambiwalencja? spotykam sie z dziewczyna, co do
> ktorej czesto doznaje sprzecznych uczuc. kiedy jestesmy
> osobno chcialbym sie z nia zobaczyc, ale kiedy dochodzi do
> spotkania odczuwam pewien rodzaj znurzenia, przesytu, nie
> wiem jak to nazwac. gdzies kolacze mi sie mysl, ze jednak
> nie chce z nia byc. ktos z zewnatrz pomyslalby--idiota. bo
> dziewczyna jest naprawde cudowna. trafila mi sie osoba, z
> ktora moge porozmawiac, ktora mnie nie krepuje, przy ktorej
> czuje sie po prostu dobrze. ale czasem miewam 'napady'
> takich sprzecznosci. zaznacze, ze dosc dlugo bylem sam
> (kilka lat bez stalego zwiazku), moze przywyklem do zycia w
> pojedynke? co jeszcze? jej fizycznosc kloci sie z moim
> idealem. wiem, smieszne, ale moze podswiadomie uciekam od
> niej tez z tego powodu?
> widze, ze dziwczyna cierpi z tego powodu. pare dni temu
> powiedzialem jej o moich watpliwosciach(?), stwierdzila, ze
> traktuje ja troche 'na doskok' (co mnie nawey nie zdziwilo,
> ba, nawet spodziewalem sie takiego komentarza).
> mozna jakos przezwyciezyc takie wahania?
> byc moze dostarczylem za malo szczegolow, ale mimo to prosze
> o jakis komentarz, porade, moze literature?

Czy chcialbys miec partnerke odpowiadajaca Ci pod kazdym wzgledem?
Jezeli tak, a ona nie spelnia wszystkich wymogow, to po co sie dalej meczyc
i wiklac?
Pozdrawiam Hubert.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/