Użytkownik "Flyer" <f...@p...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:e7e95m$ic7$1@atlantis.news.tpi.pl...

>> Oczywisty dowód na siłę warunkowania - stwierdzą niektórzy.
>> Zapatrzenie się, świadome i nieświadome powielanie zachowań...
>>
>> Oczywisty dowód na siłę wrodzonych, genetycznie zaprogramowanych
>> skryptów - napiszą inni. "Nie chcę tego, walczę z tym, ale samo to
>> ze mnie wyłazi..."
>
> A Ty nadal nic nie kumasz, bo marzy Ci się "czysta, jednoznaczna i
> prosta" nauka o psychice człowieka. Geny dają pewne
> mechanizmy/predyspozycje, warunkowanie/środowisko/zdarzenia je
> "odkrywają" i/lub kształtują w określone zachowania "zewnętrzne".


Ty mi teraz powiedz, o co my właściwie kruszymy kopie?
Przecież twierdzę dokładnie to samo. Człowiek ma bardzo
mało "czystych", gotowych/instynktownych wzorców zachowania
czy umiejętności. Jedną z nich jest umiejętność nabywania
umiejętności. Brzmi dziwacznie, ale to najprawdziwsza pod
słońcem prawda. Od jakiejś działającej struktury trzeba przecież
zacząć. Bardziej namacalnym i oczywistym faktem jest wrodzona
umiejętność ssania, skądinąd całkiem skomplikowana czynność,
wymagająca zsynchronizowanego działania co najmniej
kilkudziesięciu mięśni. Nie powiesz mi chyba, że osesek musi
się tutaj czegokolwiek uczyć? Mógłby przypadkiem umrzeć
z głodu, zanim by się czegokolwiek nauczył. Zresztą nie
wyobrażam sobie, w jaki sposób można byłoby go nauczyć
ssania, skoro nie działają chociażby należycie jakiekolwiek jego
zmysły.

Z tych bardziej nas wszystkich interesujących "behawiorów" nie
istnieje prawdopodobnie żaden wrodzony, który nie ujawniałby
się (lub nie był w jakiś tam stopniu modyfikowany/kształtowany)
dopiero po nabyciu całkiem sporej ilości zachowań wyuczonych.
Człowiek to jednak zwierzątko bardzo unikatowe, które na pierwszy
rzut oka wszystkiego się musi uczyć. Ale jest i druga strona medalu -
bez istnienia ukrytego gdzieś w głębinach nieświadomości doskonale
zorganizowanego, emocjonalnego napędu cała ta kolekcja nabytych
zachowań rozsypałaby się, jak koraliki po rozerwaniu nici. Głównie
zresztą (cokolwiek upraszczając) na tym polegają tak zwane "choroby
psychiczne", praktycznie wszystkie kłopoty w tym zakresie biorą
się z dysfunkcji "mózgu emocjonalnego". Dysfunkcja "mózgu
rozumowego" to tylko pospolita głupota, z którą można całkiem
dobrze egzystować. ;-)

Nigdy w życiu nie przeciwstawiałem "zachowań" wrodzonych
"zachowaniom" nabytym lub odwrotnie, nie udowadniałem, że
jedne są ważne a inne nieważne. Jedne nie mogą istnieć/działać bez
drugich, funkcjonują po prostu na innych poziomach hierarchii/organizacji
mózgu.

Podchodzimy do sprawy z całkiem innych kierunków, i być może
w odpowiedzi na przeginanie przez Ciebie pały w jedną stronę ja
przeginam ją w drugą. Może kiedyś spotkamy się gdzieś pośrodku,
a pała będzie stała idealnie pionowo, ewentualnie lekko przechylona
w moją stronę. ;-) A tymczasem pozwól, że napadnę sobie na kilku
innych użytkowników naszej kochanej grupy dyskusyjnej i nawytykam
im totalną i fatalną ignorancję. O ile jeszcze zdążę w osobistym okienku
czasowym.

--
Sławek