Witajcie!

Chcialabym Wam wszystkim podziekowac za cieple slowa otuchy. :o)
Naleze raczej to tzw. samotnikow i bardzo ciezko mi wyjsc do ludzi,
mail na liste napisalam pod wplywem dosc silnych emocji a przede wszystkim
bylam i
nadal jestem przerazona myslami ktore mnie "opetaly".
Lecz wiem ze "podniesc sie" musze sama - widze dwa wyjscia -
albo bedzie dobrze albo bedzie inny byt.
Jednak wasze listy uzmyslowily mi rowniez , ze do tej pory dzialalam
jednostronnie - wszystko chialam / nadal chce - pokonywac samotnie , a
przeciez sa inni , ktorzy moga mi dodac troszeczke otuchy i dodac troszeczke
oliwy do silnika zycia :o)
Dzieki Wam - usiade i przemysle powaznie to moje "biedne szare zycie" i
zastanowie czego zaluje i czego naprawde pragne.
Ostatnio dzwiecza mi w glowie pewne slowa : strach to smierc za zycia -
pozucic strach to polowa sukcesu.
Jeszcze raz dzieki i trzymajcie kciuki :o)
Serdecznie pozdrawiam,
Margo