Użytkownik "Quasi" <q...@g...pl> napisał w wiadomości
news:edvbj1$ej8$1@amigo.idg.com.pl...
> Morderca uczuć napisał(a):
>
>> IMO, nie ma rady. Musi ktoś być z Tobą. Zaproś koleżankę. Mimo,
>> że mam coraz więcej siwych włosów, ciężko znoszę pustkę w domu.
>> Kilka dni wytrzymam sam ale nie np. dwa tygodnie. Czuję wówczas
>> dyskomfort, irracjonalne poddenerwowanie. Z tego chyba nie da się
>> wyjść.
>
> A ja mam dokladnie na odwrot - bycie samemu (z usenetem ;P) to dla mnie
> wymarzony stan. Teraz od tygodnia jestem sam i jestem w siodmym niebie... poza
> tym ze usycham z tesknoty do dziewczyny ;-/


Podobnie jak Quasi mam na odwrót. Cieszę się kiedy jestem SAMA, bez rodziców,
bez rodziny... nie ma wtedy problemów, nikt sie nie czepia że majstruję coś przy
kompie do póxnych godzin. Może mnie wówczas odwiedzić chłopak, za którym tęsknię
i którego kocham.
Mogę nawet powiedzieć, że zauważyłam coś w rodzaju lęku "odwrotnego" do twojego.
Kiedy jestem sama (nawej jeśli śpiprzy mnie moje kochanie), a moi rodzice są
daaaleko 600km stąd nad morzem, to potrafię obudzić sie w środku nocy z lekiem
że ktos zaraz wejdzie. Czasem nie zasypiam, pozostaję w stanie "czuwania" i
zostaje myśl: "oni zaraz wejdą"... i choc wiem że to jest ABSURALNE tego nie da
sie wyzbyć.

--


Pozdrawiam,
Yuki.