"Mania"
> gdy zadaję głośno pytanie "co mam zrobić", zadaję je głównie sobie;
> a jak jest w Twoim przypadku?

Zdarza się, że gadam do siebie podczas intensywnego myślenia, ale nie klepię
w klawisze. Takiego odruchu jeszcze nie mam :)
A w poszukiwaniu odpowiedzi najpierw przeglądam archiwum grup. Prawie
stuprocentowa gwarancja, ze pytanie zostało już zadane. Dopiero jeżeli
znalezione odpowiedzi mnie nie zadowalają, werbalizuję je. Ale też raczej
się nie zwracam do wszystkich, a do upatrzonych osób, które, jak sądzę, będą
mi mogły chciały udzielić konkretnej odpowiedzi. Zresztą pytanie wtedy nie
brzmi "co mam robić?", a "mam taką zagwozdkę i wymyśliłem wstępnie coś
takiego; ma to sens?".

> > Na grupie
> > jest parę życiowych osób, które nie raz już się wypowiadały
bezinteresownie
> > w różnych sprawach - zatem ma się już jakąś namiastkę pierwszego
kontaktu.

Podkreślam powyższe - tym się właśnie kieruję. A, i stanowczo przedkładam
prywatne roztrząsanie moich słabych stron nad publiczne. Taki samczy
atawizm - wietrzyć wszędzie wrogów :)

> tutaj tez zIYOlogizuję:
> Tobie ciężko podejść z prośbą do nieznajomej osoby (?)

Jak wyżej.

> i zapewne wielu innym osobom również
> na GD spotykam się z umysłami posiadającymi różne "bazy danych",
> nie tożsame z moimi, podobny mechanizm dotyczy całej kultury
> (sztuka, nauka itd.); rozmowa ma tę zaletę, że pozwala na aktywną,
> wymianę myśli; osoby będące w dyskusji mogą zaistnieć na różnorodnych
> poziomach/formach kontaktu; zakładam, że jestem człowiekiem świadomym
> i staram się zachowywać elastycznie, tzn. poddaję się tematowi nie zaś
> atawistycznym mechanizmom, staram się by moje "ścieżki dostępu"
> do problemu ewoluowały zgodnie z kierunkiem rozwoju osobowości
> (mojej, mojego rozmówcy) - kreatywność; to wymaga skupienia,
> zastanowienia, przepracowania kilku rozwiązań, wyjścia z siebie

Też musiałem się nauczyć "wychodzić z siebie", gdy rozmawiam z drugą osobą o
zupełnie innym sposobie komunikowania się.
Piszesz też o różnych poziomach kontaktu. Do niedawna dla mnie istniał
jeden - informacyjny. Dopiero dzięki udzielaniu się na grupie, lekturze
"Erystyki", "Płci mózgu", a zwłaszcza "Ty nic nie rozumiesz" zacząłem
zwracać uwagę na konteksty, podteksty, intencje i metakomunikaty.

> często jest tak, że sam zainteresowany nie bardzo wie o co mu chodzi;
> (taka sytuacja dotyczy mnie w 100%),
> to cenna uwaga :) bo przecież krok w kierunku zrozumienia sedna problemu
> jest krokiem w kierunku rozwiązania, fundament - rzekłabym :)

Staram się porządkować myśli, gdy piszę. Niedawno zresztą miałem kolejną
nauczkę. Dyskutowałem z kumplem o smokach, pisząc pisząc spontanicznie,
wysyłając natychmiast po napisaniu, po pracy - więc w stanie silnego
zmęczenia. Jak teraz czytam - o rany, ależ te myśli nieuczesane. Ja jeszcze
wiedziałem, co autor miał na myśli, ale kumpel miał spore kłopoty z
interpretacją.

> > A niekiedy rzeczywiscie szlag trafia, gdy po raz setny poruszany jest
> > dokładnie ten sam temat. Jakby ludzie nie czytali tego, co było
wcześniej,
> > albo nie potrafili zrozumieć, że odpowiedź na ich pytane_już_została
> > udzielona. Nawet na to nie zadane wprost, a jedynie czające się w
> > podtekście.
> a co Ci ten text (Twój) mówi dzisiaj?

To samo. Nie czytam postów pt. "Mam problem" lub "Pomocy!" i sam ich nie
generuję. A podtekst najczęściej jest "no popatrzcie na mnie!!!" :)
Izwinitie - ja jestem na coś takiego za dumny :)

> > Jak widzę motyle, to się zastanawiam, czy te ich wywijasy naprawdę coś
> > znaczą, czy po prostu nawala im aerodynamika. I niekiedy konfuduje mnie,
gdy
> > się okazuje, że porafią latać "po trzmielemu". Nie chce im się tak na
> > codzień, nie lubią, czy ich to męczy?
>
> a to znowu metafora?
> przełóżcie mi te motylogizmy na nasze, pls ;)

Zacytuję Marsela:
"sa tacy ktorzy lataja jak trzmiele z hukiem i prosto do celu a i tacy ktrzy
poruszaja sie bezszelestnie ale robiac przy tym sporo
manewrow, zwrotow, wygibasow i fikolkow, pozornie bez sensu, jak motyle."

Żeby ukonkretnić: przyjmuję do wiadomości, że ludzie nie od razu precyzują
myśli, mówią ogródkami, rozwlekają i godzę się z tym. Aczkolwiek
rozszyfrowywanie cudzych metafor nie jest czymś, co robię bez wysiłku i od
ręki. Ale przyjmuję, że to taki "sposób latania". I gdy taki motyl nagle
napisze wprost i zwięźle, o co mu konkretnie chodzi, to zaczynam się zżymać,
czy nie mógł tak od początku? Pisałem kiedyś Marselowi, że ideałem dla mnie
były posty Valerie - chciałbym tak zgrabnie wyrażać myśli, nie trwoniąc
słów.

Pozdrowienia
Mefisto