Ewa W napisał(a):
> Użytkownik <e...@v...pl> napisał w wiadomości
> news:1164492264.694373.90070@j44g2000cwa.googlegroup
s.com...
>
> PS. 'ginekologowi (to był mężczyzna)' - IMHO umknęłaś o włos od
> wejścia pod rozpędzony ekspress, ja osobiście nie byłbym taki
> lekkomyślny następnym razem, ale to oczywiście Twoje dziecko.
>
> ?????? A można jaśniej?

Jeśli nie mylę się co do tego, iż dziewczynka poddana była badaniu
zanim obudziło się w niej poczucie wstydu, to oczywiście
przełamanie owego poczucia wstydu wobec różnych osób wymaga
różnej siły. Wydaje mi się, iż najtrudniej przełamuje się je
wobec osoby obcej płci przeciwnej. Nie ja wymyśliłem, aby ginekolog
dziecięcy jest zazwyczaj (?) kobietą.
Choć może nieco przekoloryzowałem analogię.
Miałem na myśli konkretnie sytuacje, iż mamusia po doświadczeniu
córeczki ginekologiem mężczyzną może uznać temat już za
załatwiony na całe życie (czyli wstyd za przełamany), bo jeśli
poczucie wstydu się jeszcze nie obudziło, to nie było do tej pory
czego przełamywać, ale może być co przełamywać następnym razem
dopiero, zaś ów następny raz dorosły może błędnie uznać za
'kolejny raz z rzędu, więc skoro do tej pory nie było problemu, to
nie ma co domniemywać problemów i tym razem' dokonując błędnej
projekcji swojego zachowania na zachowanie dziecka. Mój syn np.
zaczął wykazywać strach przed ciemnymi pomieszczeniami dopiero
mając ok. 6 lat. Gdybym uznał, iż przez 6 lat nie było problemu,
więc sprawa jest już załatwiona na całe życie i zbagatelizował
wykazywany przez niego strach, beztrosko zamykając go na klucz w
ciemnym pokoju, w którym doznałby on nielichej traumy sędzając noc
zaszczuty strachem, to mógłbym mu zrobić niezłe kuku.


Pozdrawiam
NeG