Użytkownik "Pszemol" <P...@P...com> napisał w wiadomości
news:mfp3dk$ppe$1@dont-email.me...
>>>> Dnia 2015-04-04 10:45, obywatel Ghost uprzejmie donosi:
>>>>> Użytkownik "Ikselka" napisał w wiadomości grup
>>>>> dyskusyjnych:tvajcld492si$....@4...n
et...
>>>>>
>>>>>> Stare paskudne żydzisko.
>>>>>
>>>>> Jesteś pewna, że jest Żydem?
>>>>
>>>> Albowiem wszyscy niekatolicy to na pewno są żydy.
>>>
>>> Miałem podobne pytanie i tak właśnie na nie sobie odpowiedziałem :-)
>>> Swoją drogą - czy katoliccy dewoci właśnie nie robią takiej szopki
>>> z żegnaniem się oscentacyjnym przed czymś trudnym, strasznym?
>>>
>> Szopka to jest, jak się ateista żegna przed chociażby np. skokiem ze
>> spadochronem. A sporo takich.
>
> Na takim przykładzie widać jak silnie zakorzenione są zachowania
> z dzieciństwa i masz kompulsywne odruchy w pewnych sytuacjach
> mimo że z racjonalnego punktu widzenia nie mają one żadnego sensu.
> Zakładam bowiem, że ten ateista wychował się w Polsce, w rodzinie
> katolickiej, gdzie takie szopki z przeżegnywaniem się widział na codzień.

Pszemolu, wróce do naszych już kilkunastoletnich dyskusji- pozwól, proszę.
Pisałem Ci ostatnio, że nie masz pojecia na temat funkcjonowania
społeczeństw, grup społecznych. Napisałem, że tworzysz takie teorie
społeczne jak np ktoś, kto wchodzi na fizykę i opowiada o swobodnym
wznoszeniu się ciała. Ci mu piszą o grawitacji, a on na to: "aha,
grawitacja. No więc ciała swobodnie wznosza się w górę- a mogą też spadać".
O co w tym chodzi? O dyskusję inteligencji emocjonalnej z kognitywną. Takim
dobrym przykładem- ostatnio przeczytanym w amerykańskiej książce o tematyce
psychospołecznej: żona zarzuca mężowi, że "wcale się nią nie zajmuje, że ona
go nic nie obchodzi, nie kocha jej, nie poświęca jej czasu, etc. On
odpowiada: masz śliczny samochód, który ci kupiłem. Nie musisz się
przejmować ceną rzeczy, którą sobie chcesz kupić. Na wakacje wybieramy się
do egzotycznych krajów. Twoje zarzuty są bez sensu. " To rzeczywiście dobry
przykład dyskusji emocji z intelektem. I oczywiście osoba emocjonalna
rozumie, co do niej mówi osoba intelektualna. Odwrotnie- nie jest to raczej
możliwe. Żona w tym przykładzie rozumiała, co do niej mówi mąż. Jednak jak
miała mu wytłumaczyć, że ona nawet tego nie potrzebuje, co on jej daje. Ona
potrzebuje coś, czego on jej dać nie może- bo nie ma: czułości, miłości,
dobroci, zainteresowania, serca.
Człowiek, pozbawiony swojej emocjonalności (ściślej: on ją ma, ale tak
głęboko schowaną, że nie ma do niej dostępu)- nigdy nie będzie szczęśliwy.
No to sobie wymyśla swoje "szczęście": to, co mu podtykają radio, TV,
internet, etc: trzeba zbierać złom, być bogatym, wysportowanym, etc. I za
cholerę taka osoba nie zrozumie, dlaczego odczuwa coś dziwnego: jakieś takie
kłucie, zdenerwowanie w momencie, kiedy widzi np szczęśliwą rodzinę.
Jesteś osobą, która i tak chyba tego nie zrozumie. Tak myślę- skoro przez
kilkanaście lat nie próbowałeś- to dlaczego teraz miałbyś? Pamiętasz?
"Wyłącz" myślenie. Ty zaś uważasz to za afront. No ale dobra Nowina puka i
do Twoich drzwi.
No cóż- życzę Ci zdrowych, wesołych i rodzinnych Świąt. Aby Zmartwychwstanie
Pańskie przyniosło i Tobie przemianę w Twoim życiu. Wierzysz czy nie- Bóg i
za Ciebie umarł na krzyzu.

--

Chiron