patrycja. win'ndi he nder leeter:

> moje przykłady mogą wydać się bardziej śmieszne (żałosne?) niż jakieś
> ~straszne... ale zastanawiam się nad tym że przecież często dzieciństwo
> /zwłaszcza te wczesne/ ma na nas ogromny wpływ, nie zawsze korzystny.. no i
> jak walczyć z czymś co prześladuje nas od lat? ja np. ciągle pamiętam jakieś
> głupie sytuacje, jak ktoś mi zwracał uwagę albo cos (oczywiście te osoby ich
> nie pamiętają) i choć (i wtedy i teraz) wydawało mi się to bzdurne i
> buntowałam się że mam rację... to jednak do tej pory jakaś wewnętrzna siła
> powstrzymuje mnie od zrobienia czegoś za co przed laty zostałam (IMO
> nie_słusznie) skrytykowana...

> kurcze.. co z tym zrobić??

Drogę od zera (brak zachowania) do jedynki (występujące zachowanie w
stopniu normalnym) można odbyć na wiele sposobów. Możesz skoczyć od razu i
powiedzieć sobie, że nic cię ten pomidor nie obchodzi i nie będziesz
zaglądać do kanapki. Możesz przejść stopniowo i zaglądać powiedzmy pod 4/5
kanapek, w następnym tygodniu pod 3/5, itd. Możesz przeskoczyć nawet przez
dwójkę (zachowanie w stopniu irracjonalnym) czyli np. poprosić kogoś, żeby
Ci podkładał pod kanapki różne rzeczy (tylko jadalne i przyjemne, coby nie
wywolywac awersji), a ty dzielnie bez zagladania zjadasz jak leci.
Analogicznie: na ciemny kąt proponuję się tam całować, grać w karty (przy
świeczce, bo ciemno), sypiać, kochać. Może pozytywne wspomnienia pokonają
negatywne.

--
Pozdrowienia,
Loonie
----------------------------------------------------
----------------
War never changes - Fallout