Silvio_Manuel <s...@p...onet.pl> napisał(a):

> Ja myślę, że "wartość" niejedno ma imię. Człowiek zazdrosny to człowiek
> ograniczony o wysokim poczuciu własnej ważności. Człowiek zazdrosny
> najczęściej o samej zazdrości nic nie wie. Zazdrość jest podzbiorem
> zbioru pragnień. Pragnień tego rodzaju, że występuje w nich element
> typu: "chcę, nie tyle mieć obiekt X, który ma Kowalski ale przede
> wszystkim chcę aby Kowalski przestał być posiadaczem obiektu X,
> najlepiej na moją korzyść i aby inni to widzieli". Zazdrość wyklucza
> prawdziwą wiedzę. Do pewnego stopnia owszem, działa pobudzająco ale nic
> po za tym.

O qurcze, więc tak to wygląda? W takim razie zaczynam rozumieć dlaczego
pewna osoba notorycznie naśladująca moje czyny, zamiast mnie śmieszyć -
irytuje. Inni twierdzą, że jest to pewnego rodzaju wyraz uznania dla mojej
osoby, osobiście jednak nie odbieram tego jako komplement, lecz jako przejaw
wrogich uczuć i chęci zaszkodzenia mi.
Potrafisz może wytłumaczyć, z czego Twoim zdaniem wynika zazdrość? Jakie
uczucia motywują normalnych i w miarę inteligentnych ludzi do takiego
zachowania?? Dlaczego nie mierzą wyżej? Wystarczy im zrównanie się z
poziomem obiektu zazdrości? Jeśli tak, to po co powtarzają się ze swoimi
czynami? Jaką mają satysfakcję z naśladowania innych? Czy ludzie tacy nie
znają uczucia wstydu???

pozdrawiam
L

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/