> > Dziekuje za slowa otuchy! Naprawde milo, kiedy ktos chce podac ramie
wtedy,
> kiedy najbardziej tego potrzeba. Przeszlismy kolejna rozmowe i faktycznie
> dajemy sobie jeszcze troche czasu, ale tak naprawde to nie wiem co mialoby
sie
> zmienic, skoro moj maz nie ma juz ochoty na naprawe czegokolwiek, sam czas
> niczego nie zmieni, moze najwyzej pogorszyc sytuacje, no ale zobaczymy.
Poki
> co wybieramy sie do rodziecow na wakacje do Polski, nie bylismy tam prawie
5
> lat, wiec niezla "niespodzianke" bysmy Im ze soba przywiezli, co? Oni
czekaja
> na wmusie, ktroa zobacza dopiero pierwszy raz, a tu, prosze bardzo -
rozwod!
> Pociesza mnie tylko fakt, ze ja zostane w Polsce dluzej, wiec moze rozlaka
nas
> troche zdystansuje do wszystkiego i kazde z osobna przyjrzy sie problemowi
bez
> zbednych emocji i na odleglosc. Ale jesli to nie zadziala, to zawioda juz
> wszelkie metody, chwytam sie jednak tej "brzytwy", jak przyslowiowy
tonacy, bo
> chce miec pewnosc, ze przynajmniej zrobilam wszystko, co tylko bylo
mozliwe,
> zeby odbudowac, co zostale zburzone.

Kasiu, sadzac z tego co piszesz, to jestescie jakies 5 lat razem i macie
malenkie dziecko. Wiekszosc malzenstw w tym czasie przechodzi kryzys. Dobrze
o tym wiedziec. Rowniez o tym, ze z kryzysow sie wychodzi. Czasami samemu,
czasami przy pomocy specjalistow. Moze to tez trawac kilka miesiecy albo
rok, czy dluzej.
To, ze odpoczniecie od siebie, to chyba dobrze. Mozna wtedy z dystansem
spojrzec na przyslowiowe 'brudne skarpetki pod lozkiem'. Wydaje mi sie, ze
trzeba miec swiadomosc, ze to spotyka rowniez innych, ze jezeli tylko chce
sie przetrwac, to bedzie lepiej. Najwazniejsze, to nie robic jakis glupstw,
ktorych nie da sie cofnac. Z tego co piszesz chcecie byc razem i to teraz
najwazniejsze.
Psychologowie uwazaja, ze mniej wiecej w tym czasie ludziom spadaja luski z
oczu (zdejmuja rozowe okulary) i jezeli przetrwaja ten okres to dopiero
wtedy zaczyna sie dojrzaly, swiadomy zwiazek. Ludzie ze stanu zakochania
przechodza w stan swiadomego kochania. Pomimo wad partnera decydujesz, ze
chcesz z nim byc. To trudne i bolesne, ale zdaje sie nieuniknione - z tego
co piszesz. I wierz mi, ze moze byc lepiej :-)
Racje ma tez Ania Bjork - nie bede powtarzac tego co napisala.

Pozdrawiam i pisz, zawsze mozesz liczyc na pomoc :-)

Aga