Oglądałem wczoraj bardzo interesujący film dokumentalny, zrobiony przez
Koreańczyków, o różnicach pomiędzy Wschodem i Zachodem.

Okazuje się m.in., że konstrukcja odpowiedzi na pytanie np: "Nie lubisz
się spóźniać?" jest uzależniona od mentalnego pozycjonowania własnej
osoby oraz otoczenia/rzeczywistości.

Dwie możliwe odpowiedzi:
1) "Tak [, masz rację], nie lubię tego." ("Nie, czasem lubię się spóźnić."),
2) "Nie [- to fakt znany w moim otoczeniu], nie lubię tego." (Tak, czasem
lubię jak inni na mnie czekają."),

są typowe dla przedstawicieli kultur [odpowiednio] Zachodu i Wschodu.


Inna ciekawostka: mamy trzy elementy umieszczone w perspektywie
[podobnie jak poniżej] i pytanie: "Który jest pierwszy?".
. .
. ^ .
. .
. /\ .
. .
. .
. /\ .
. / \ .
. .

Wiadomo, że raczej nie ten który jest w środku.
Więc...?

Dwie opcje:
1) "Ten na górze, przewodzący pozostałym.",
2) "Ten największy, najbliższy.",

są również charakterystyczne dla kultur Z i W.


Zdania:
1) "Istnieje przedmiot i istnieje jego otoczenie.",
2) "Otoczenie nie istnieje bez przedmiotu [który jest jego częścią i
odbiciem], a przedmiot nie istnieje bez otoczenia [które jest jego
dopełnieniem i pozostaje z nim trwale związane].",

1) "Im więcej wiem (mam niepusty umysł!) i im więcej widzę (mogę
zaobserwować), tym więcej rozumiem.",
2) "Im bardziej oczyszczony (pusty!) mam umysł, i im bardziej
[dzięki temu] poprawnie odbieram (odwzorowuję!) [otoczenie], tym
więcej rozumiem.",

1) "Przede wszystkim liczy się to co myślę, to co robię, to czego chcę
i to co wybieram."
2) "Najważniejsze jest to jak funkcjonuję w moim otoczeniu i czy moje
otoczenie ocenia to jako odpowiednie i właściwe."

także obrazują róznice pomiędzy sposobem widzenia/odbioru rzeczywistości
przez Zachód (1) i Wschód (2).



Czy religianci to osoby łatwiej/w większym stopniu utożsamiające się
z tym jak Wschód odbiera rzeczywistość?

--
CB