WSPOMNIENIA


"Wspomnienia sa dobre, bo zwiekszaja zakres spraw poznanych.
Trzeba jednak zwracac szczegolna uwage na to, zeby nie pomijac
rzeczy strasznych. Wspomnienia moga je ujmowac w nieco inny
sposob, niz bylo to naprawde. Inaczej - to nie znaczy, ze mniej
okrutnie, mniej bezsensownie, ostro i przykro; Bez uczucia ulgi,
ze juz przeminely. Nic nigdy nie przemija. Istota wspomnien polega
na tym, ze nic nie przemija."
- Elias Canetti



Ten, kto nie pamieta przeszlosci, bedzie skazany na to, ze ja
przezyje powtornie (zaslyszane). Na nic sie nie zda spychanie
wspomnien w niepamiec. One zyja, pulsuja w podswiadomosci,
czekajac tylko na okazje, by zakrzyknac wielkim glosem. Stlumione
wspomnienia to podloze dla wszelkich nerwic i psychoz, a przeciez
chcemy byc zdrowi.

Tak to ujmuje Jan Jozef Szczepanski: "Stoimy spetani coraz
ciezszym bezwladem, czujac jak przeszlosc odplywa od nas
bezpowrotnie. Juz oddzielaja nas od niej cale epoki (...) Ale
wydaje nam sie - i to jest chyba glownym zrodlem zaklopotania,
ktore nam doskwiera - ze przeszlosc nie zostala nalezycie
dopowiedziana czy zamknieta. Cos powinno zostac wyjasnione, cos
przeliczone na nowo, zrozumiane."

Przeszlosc wspolistnieje z terazniejszoscia. Wspomnienia
czerpia zycie ze skojarzen, kontrastow i analogii, ale takze z
wrazen zmyslowych, ktore sa dla nich swietna pozywka. Wspomnienie
bywa pieklem, z ktorego trudno uciec. Lub rajem, z ktorego nikt
nas nie wypedzi. To nasza najbardziej intymna, wewnetrzna
wlasnosc, do ktorej nikt inny nie ma prawa.

"Mistrzynia zycia jest przeszlosc" - powie Henryk Rzewuski.
Szanujmy ja wiec i uczmy sie z niej, nie lekcewazac intensywnego
przezywania terazniejszosci, ktore jest podlozem naszych nowych
wspomnien.



Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka



--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia