Wlasnie obejrzalem sobie program na TVP2 z serii "Polska bez fikcji" pt.
"Wypaleni" i sklonilo mnie to do zastanowienia sie nad paroma sprawami i
rozpoczecia mam nadzieje plodnej dyskusji.

Dla tych ktorzy nie ogladali (a podejrzewam ze jest to wiekszosc) sednem
programu bylo zastanawianie sie jak przejsc przez zycie i jednoczesnie
zrobic kariere(nie koniecznie super wielka ale taka aby po powiedzmy po 30
nie musiec sie za bardzo przejmowac bezpieczenstwem materalnym) nie
popadajac w pracocholizm wraz ze wszzystkimi jego negatywnymi skutkami jak
brak kontaktu z innymi ludzmi - rodzina, przyjaciolmi, znajomymi czy przede
wszystkim braku kontaktu ze samym soba.(co nota bene stalo sie "choroba"
wiekszosci aktywnych zawodowo ludzi Polsce i nie tylko i zrodlem wiekszosci
problemow emocjonalnych) lub co gorsza niewydolnoscia oraganimu konczaca sie
zawalami itp.

Jak znalezc w tym szalenczym wyscigu odrobine czasu dla siebie na
przemyslenie tego co sie dookola nas dzieje i odsapniecie odrobine tak aby
jednoczesnie nie pozostac w tyle.

Oczywiscie z tym tematem wiaze sie jeszcze wiele pytan ale jakos zrobilem
sie spiacy i zgubilem watek. Mam nadzieje ze wpadna wam jakies pytania.
Jezeli tak to walnijcie to na grupe i pogadajmy.

Pepenix.