Żałoba - do Kaśki chyba

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2004-02-16 13:21:34

Temat: Żałoba - do Kaśki chyba
Od: "fen" <f...@...pl> szukaj wiadomości tego autora

podaję ci tą wvizualizację, o której pisałem - ciągle nie wiem, czy dobrze
zrozumiałem twój post;

fragment; Francois J.Paul-Cavallier "Wizualizacja"

podaję tylko fragment dot. stricte tematu bez wsępów i zakończenia tematu.
Literówki są efektem mechanicznego skanowania. - zeskanowałem ci
podrozdział.

Żałoba
1. Ćwiczenie przeznaczone jest dla osób będących w trakcie terapii.
2. - w książce niem pktu 2!
3. Cel: uzmysłowienie sobie kolejnych etapów żałoby i ułatwienie jej
przeżycia.
4. Klucz: kiedy zna się drogę, która jest do przebycia, mniejszy jest
towarzyszący jej lęk.
5. Ćwiczenie to nie powinno być proponowane zbyt wcześnie, w pierwszym
okresie żałoby, może bowiem doprowadzić do przerwania tego procesu. Jest ono
szczególnie zalecane w nie zakończonym przeżyciu żałoby, kilka miesięcy lub
kilka lat po stracie, kiedy okazuje się, że osoba nie była w stanie przeżyć
rozłąki. Ćwiczenie to można ponadto stosować prewencyjnie, w toku pracy nad
rozwojem oso
bistym, w stosunku do osób zdrowych, które chcą jedynie uwrażliwić się w tym
obszarze i u- ten sposób przygotować do przeżywania ewentualnych przyszłych
strat i związanej z nimi żałoby.

Autor zaleca wizualizację w stanie alfa.

Spacerujesz wzdłuż wybrzeża. Słyszysz regularny przypływ i odpływ fal
morskich. ****
Czujesz ten jedyny w swoim rodzaju zapach unoszący się nad morskim brzegiem.
***
Być może na wargach czujesz lekko słony smak. Pod stopami czujesz solidny
grunt, wilgotny piasek, który układa się pod wpływem twoich kroków. **
Widzisz barwy kończącego się dnia. ** Był to bardzo piękny dzień. ** Kończy
się. _*
Nawet gdybyś chciał go zatrzymać, słońce zajdzie i tak.
Gdzieś w sobie słyszysz wewnętrzny głos, który mówi, że jutro będzie nowy
dzień. Dokładnie taki sam.
Ale ty wiesz, że to nieprawda. Ten dzień kończy się na zawsze. *** Na nic
się nie zdadzą próby oszukiwania samego siebie, bo utrudniają one tylko
zaakceptowanie faktu, że ten dzień się skończył i nigdy już się nie
powtórzy. Będą inne dni, inne słońca, ale ten dzień się kończy. * Przez
chwilę pozwól sobie odczuć wszystkie uczucia, które w tobie ta prawda
wyzwala. A jeśli z takiego czy innego powodu jest ona dla ciebie nie do
zniesienia, możesz zdecydować się na odłożenie przemyślenia tego na później.
****
Znajdź sobie na tym wybrzeżu zakątek spokojny i bezpieczny, by popatrzeć,
jak ostatnie promienie słońca oświetlają morze. *** Odczuwasz złość. **
Zwracasz się do słońca mówiąc: "Dlaczego zachodzisz?"
"To niesprawiedliwe." **
"Pewnie to robisz specjalnie." ***
"Pewnie nie rozumiesz, że byłem szczęśliwy w twoich promieniach." ***
"Dlaczego robisz to właśnie mnie?" ** "Co ja ci zrobiłem?" **
Pozwól sobie odczuć tę złość. Kiedy tak wpatrujesz się w coraz niżej
schodzące za horyzont słońce, zauważasz przepływający statek, który też się
oddala i w twoim sercu osiada smutek, świadczący o tym, jak bardzo kochałeś.
**
Jak byłeś przywiązany. ***
I jak ciężka jest chwila rozstania. ***
Statek jest już tylko maleńkim punktem na horyzoncie. Za chwilę wcale go już
nie będzie widać. Może się boisz? **
Boisz się, że zostaniesz całkiem sam, opuszczony przez wszystkich i tylko
przelatująca z rozdzierającym krzykiem mewa wyraża twój brak nadziei i lęk
przed osamotnieniem. *****
Statek zniknął już za horyzontem. Słońce prawie całkowicie zaszło. ***
Szalone pomysły przychodzą ci do głowy i zaczynają budzić nadzieję; chcesz
pertraktować, targować się z losem o wszystko, co można by zrobić inaczej,
aby tylko cofnąć czas. * Dobrze jest przez chwilę tak myśleć, nawet jeśli
wiesz, że to złudzenie. Rozłąki nie da się przetargować. * ** W głębi serca
wiesz, że jeśli statku nie ma już na horyzoncie, nie znaczy to, że on nie
istnieje. Oznacza to jedynie, że ty nie możesz go już zobaczyć. W tym dniu
definitywnie zniknął. I nawet jeśli innego dnia znów go zobaczysz, to nie
będzie już to samo. ****
Nadeszła chwila, byś korzystając z ciemności, zdał się na dobry sen.
Kiedy poczujesz nadchodzącą senność, pozwól sobie odczuć (jeśli jest to
możliwe), że ten dzień był dobrze spełniony: cokolwiek robiłeś, robiłeś to w
dobrej wierze z wysiłkiem, na jaki cię było stać. A fakt, że słońce
zachodzi, oznacza naturalne bieg rzeczy. ******
Ostatecznie, wszystko,~co się zdarza, jest dobre. *** Kiedy przeżywasz to
łagodne poczucie bycia w jedności z biegiem zdarzeń i ich akceptacji, pozwól
sobie oczekiwać na to, co będzie jutro. *** W jaki sposób i w co
zaangażujesz się po tym dniu tak wypełnionym, z którym się przed chwilą
pożegnałeś. ****
Co zamierzasz zrobić inaczej, by uwzględnić to, co zdobyłeś dziś?
Stworzysz nowe więzi? * _ *
Będziesz przeżywał chwilę obecną bardziej intensywnie? ******
Jeszcze zanim zaśniesz na dobre, przed zapadnięciem w sen na całą noc,
pozwól sobie zaakceptować na dalsze życie, w serce, w dłonie - dar tego
spełnionego dnia. ******
Dar, który dajesz sobie samemu za tę wędrówkę sekunda po sekundzie, dzień po
dniu, w ciągu całego twego życia.
Kiedy za chwilę zdecydujesz, że chcesz powrócić do stanu rześkości, twój
umysł będzie jasny, wypoczęty, odprężony. Będziesz pamiętał istotne
elementy, które poznałeś i przeżyłeś podczas tego ćwiczenia, i będziesz mógł
je wykorzystać do budowania twego przyszłego życia.

--
------
J.