> Cze?ć.
--
> Jestem Nowy.
> Tylu tu m?drych i znaj?cych się znawców człowieka.
> Powiedzcie mi proszę
> czy warto kolekcjonować grzechy.
>
--

Dziękuję, że zwróciłe? się wła?nie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Nie warto.

--

Od czego zaczyna się bezsensowne kolekcjonowanie grzechów?

--

Można powiedzieć, że od razu.
Natychmiast po spowiedzi można zacz?ć bezsensownie kolekcjonować grzechy.
Albowiem pierwsz? rzecz?, któr? trzeba zrobić jest zado?ćuczynienie Panu
Bogu
i ludziom (bliĽniemu swemu).
Od razu można sobie bezsensownie zafundować schody.

--

Zado?ćuczynieniem w stosunku do Boga jest odprawienie nałożonej pokuty.
Warto przy okazji pamiętać, że nadana pokuta nie jest wyrównaniem za
popełnione
grzechy.
Jednak brak zado?ćuczynienia, to pocz?tek kolekcjonowania grzechów.

--

Gdyby pokuta miała być wyrównaniem za popełnione grzechy,
nikt do końca życia nie byłby w stanie odpokutować swych grzechów.
Za grzechy ludzi została zreszt? już złożona pełna rekompensata.

--

Kto j? złożył?

--

Za grzech każdego człowieka rekompensatę złożył Chrystus Pan, umieraj?c na
krzyżu za każdego.

--

Chrystus Pan zmartwychwstał.
Przecież wiemy to na pewno.
Zmartwychwstały chce i może nam przebaczyć każdy grzech.

--

Samo jednak wyznanie grzechów i postanowienie poprawy nie wystarcza.
Nie wystarcza bowiem słowo człowieka nie poparte czynem jego.

--

Zatem niezbędne jest zado?ćuczynienie Panu, Bogu swojemu oraz bliĽnim swoim.

--

Czym takie zado?ćuczynienie jest?

--

Przede wszystkim zado?ćuczynienie jest ważnym znakiem udziału skruszonego
grzesznika
w wynagrodzeniu za grzechy.

--

Jak? rolę spełnia zado?ćuczynienie?

--

Zado?ćuczynienie spełnia podwójn? rolę:
- jest lekarstwem uzdrawiaj?cym,
- jest ?rodkiem prowadz?cym do lepszego życia.

--

Na czym polega zado?ćuczynienie?

--

Zado?ćuczynienie ludziom polega na naprawieniu szkody wyrz?dzonej bliĽnim,
np. może to być:
- zwrot ukradzionej rzeczy,
- sprostowanie oszczerstwa.
itp.

--

Kiedy najlepiej jest czynić zado?ć Bogu i bliĽniemu?

--

Je?li chodzi o zado?ćuczynienie Bogu – popularnie zwane pokut? –
to pokutę najlepiej jest odprawić zaraz po spowiedzi.
Piękne słowo – odprawić.
Odkładanie na jutro grozi odłożeniem ad acta –
i to wbrew pierwotnemu zamiarowi.

--

Co zatem ma czynić człowiek, który zaniedba pokuty
lub o niej zapomni?

--

Głupia sprawa. Naprawdę głupia.
Tę sprawę trzeba przedstawić na najbliższej spowiedzi.
Niby drobnostka, a w piersi bić się trzeba.

--

Jest jeszcze jedna sprawa.
Oto człowiek, który nas skrzywdził przyst?pił do sakramentu pokuty.
Jego grzechy zostały mu odpuszczone.
Jak my powinni?my post?pić?

--

To pytanie można postawić inaczej:
co wynika z tego, że Bóg wybaczył człowiekowi,
którego znamy z nienajlepszej strony.

--

Sprawa jest prosta.
Skoro Bóg mu przebaczył, to i ja muszę mu przebaczyć.

--

Czy ten obowi?zek zagrożony jest jak?? sankcj??

--

Oczywi?cie.

--

Sankcja polega na tym, że samemu traci się wtedy prawo do przebaczenia.
Ze smutkiem trzeba stwierdzić, że przebaczenia zarówno w Ko?ciele jak i w
naszym codziennym życiu
brakuje najbardziej.

--

Z tego powodu, z powodu niedostatecznej obecno?ci przebaczenia w życiu,
szczególnie ważne jest uczęszczanie do sakramentu pojednania razem –
m?ż z
żon?, z dziećmi.

--

Dlaczego?