Rozmawialiśmy wczoraj z moją dziewczyną (mieszkamy razem od 3 lat) o tym, za
czym tęsknimy i czego nam brakuje.
Ja powiedziałem, żę brakuje mi romantyzmu, odrobiny szaleństwa i pasji, kt
óre kiedyś było między nami. Tego, że czasem rzucała się na mnie (mam na m
yśli seks) i że robiliśmy dużo małych drobiazgów, żeby sprawiać sobie przy
jemność. Byliśmy też dla siebie bardziej serdeczni i radośni. Z drugiej st
rony więcej się kłóciliśmy. Jednym słowem dużo emocji.

I wtedy ona powiedziała, że DEPRECJONUJĘ DOJRZAŁĄ MIŁOŚĆ. A właściwie na p
oczątku trochę się spłoszyła. Myślę, że poczuła się trochę urażona, że coś
takiego powiedziałem. Ale mówiłem szczerze. Co nie znaczy, że nie jest nam
dobrze. Wiem, że to tak już jest, że z czasem emocje bledną, ale czy tak m
usi być ? Chciałbym, żeby było trochę tak jak kiedyś. Wiem, że ludzie mają
tendencje do idealizowania przeszłości, ale obiektywnie (na ile mnie stać na
obiektywizm) ... po prostu trochę mi tego brakuje. Nie chcę jej urazić, nie
chcę, żeby czuła, że czegoś od niej wymagam, że nie jest mi dobrze. Jest mi
dobrze, ale faktycznie czegoś od niej wymagam ...

Potem ona poszła spać, a ja trochę nad tym myślałem. I ma bestia rację. Tr
ochę tą dojrzałą miłość deprecjonuję. Jestem ciągle dzieckiem, dojrzałość
.. jest dla ludzi dojrzałych.

Jakieś komentarze ? Jestem ciekaw, co sądzicie ...

Puchacior
p...@p...wp.pl