....myślę ,że w naszym społeczeństwie (ależ poważnie zabrzmiało ;-) ) jest
jakowyś taki trend na zaborczość ,zanim pozna się jeszcze swoje partnera
....
wiele osób juz wie co zrobiłaby w razie zdrady , ma zaplanowane jak się
zachowa , jak zachowa swój honor w obliczu tej "nieprawdziwej" w końcu
miłości , a właściwie dochodzą w końcu do wniosku ,że nic między nimi nie
było ,bo przecież w "prawdziwych" uczuciach nic takiego by się nie zdarzyło
...(chyba trochę okłamując samych siebie )

jeszcze zanim kogoś poznamy , mamy dokładnie zaplanowane co i jak będzie
nasze i tylko nasze , nikt nie przewiduje żadnych wpadek itp. . Nie sugeruje
,że musi koniecznie w związkach dochodzić do zdrad , innych wpadek , itd
.....tylko piszę akurat o tym , dlatego że czytając większość postów odnoszę
wrażenie ,że bardzo wiele osób boi się ,że straci coś ...czego właściwie
jeszcze nie ma ..

zupełnie nie potrafię jakoś tego zrozumieć ....nikt nie chce być w żadnen
sposób skrzywdzony,ale ja nawet zraniony "wielokrotnie" czuje się zawsze
pełniejszy o nowe doznania , doświadczenia ....jakoś coraz trudniej wmawiac
mi że powinienem żałować wszystkich tych chwil w życiu które same w sobie
były przyjemne ....
może dlatego ,że coraz szybciej to wszystko biegnie i trzeba z wszystkim
zdążyć , więc nie am czasu na żadne błędy i pomyłki ...... sam nie wiem