naszla mnie taka refleksja:
(troche mnie ona niepokoi?)

moze nie jestem jeszcze wystarczajaco dlugo w anglii, by tesknic, ale
w zasadzie nie tesknie za polska.
czy cos jest nie tak?

nie tesknie za ludzmi w polsce

odkrylam, ze moge mieszkac zupelnie sama, nie miec nikogo bliskiego obok
i mi to odpowiada
to jest wlasnie to! dawno nie bylam taka szczesliwa
czy cos jest nie tak? ;))
to wspaniale
zalezec tylko od siebie, nikomu nie musiec sie spowiadac itd
z nikim nie konsultowac planow na dany dzien
(moj boze, co ze mnie bedzie za zona!, instytucja malzenstwa nie dla mnie,
buu...)
tzn znam tu duzo ludzi, wynajmuje mieszkanie razem z niemcami
mamy wspolna kuchnie, salon, razem gotujemy, jemy, chodzimy do pubow, zycie
towarzyskie kwitnie
gadamy glownie po niemiecku, hehe
ale tak ogolnie to jednak jestem sama
i podoba mi sie to.

nie tesknie za jezykiem polskim

moge sie swobodnie wyopowiadac po angielsku, nie przeszkadza mi to
nawet wiecej moge powiedziec, niz powiedzialabym po polsku
wydaje mi sie, ze swobodniej mowie jakos
moge sie nawet wypowiadac po niemiecku (owszem, troche malo znam slow, ale
ciagle sie ucze nowych), to nie musi byc wcale polski...

jedyna rzecz jakiej mi tu brakuje to polskie jedzenie
tu jestem wielka patritka, ucze sie gotowac tradycyjne polskie potrawy ;)
(majac z natury 2 lewe rece do garow, ale sie nie zniechecam, hehe)

ale z drugiej strony, to mnie zastanawia

natalia



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl