(fragment listu do Beti)

Mam pewien problem z ludźmi - zabierają mi za dużo przestrzeni; przestrzeni
wzrokowej. Zwłaszcza w autobusach i tramwajach.
Wszystko zaczęło się od tego, że mam dość nietypowy wygląd. Mam dwadzieścia
jeden lat, a twarz siedemnastolatka; czasem się mówi na takich 'baby face',
ale na mnie nigdy tak nie mówiono, bo z kolei oczy mam czterdziestolatka -
oczy mędrca, jak powiedziała mi niedawno spotkana nauczycielka z liceum.
Faktycznie w moich oczach rysuje się jakaś tajemniczość, jarzmo
doświadczenia, cierpienia i samotności. W połączeni z moją nieskazitelnie
gładką i zdrową cerą wygląda to chyba dość komicznie, a na pewno
interesująco.
Z tego też powodu jestem obiektem ciągłego podglądania przez ludzi. Zerkają
na mnie, cały czas, zwłaszcza kobiety; w każdym wieku. Te młodsze pewnie z
pobudek relacji damsko-męskich, a te starsze, zwłaszcza babcie, z powodu
instynktu opiekuńczego.
Co ciekawe, często zdarza mi się, że jakaś nowo poznana osoba mówi mi, że
już mnie kiedyś widziała. Nie mogła sobie jednak przypomnieć gdzie. Ja
oczywiście w życiu tej osoby na oczy nie widziałem. Wysnułem wtedy teorię,
że może widzieli mnie w innym wcieleniu, czy wymiarze.
Ale wróćmy do samej przestrzeni. No więc gdy oni mnie tak podglądają,
strasznie mnie to drażni. Zazwyczaj siadam na końcu np. autobusu, tak by
mieć wszystkich przed sobą. Autobusy miejskie w poznaniu, jak i wszędzie
zresztą, mają tą wadę, że niektóre siedzenia są ustawione naprzeciw siebie,
co powoduje nie unikniony kontakt wzrokowy z drugim człowiekiem. Problem ten
całkowicie wyeliminowałem w pociągach, gdzie po prostu zaszywam się w
książkę, w autobusach jednak pozostaje mi jedynie podłoga lub okno.
Innym problemem jest to, że chyba za dużo myślę. To znaczy chcę powiedzieć,
że za szybko rozwiązuje zagadnienia, które sam dla siebie stwarzam w ramach
wypełniania wolnego czasu. Powiedzmy jadę tym autobusem, naprzeciw mnie
siedzą dwie osoby, z boku stoją trzy, tam z głębi pojazdu wyłaniają się
jeszcze dwie, no i oczywiście ja szukający punktu zaczepienia dla moich
spojówek. Wtedy właśnie najbardziej nie na widzę tego spojrzenia, tej
wymiany oko w oko, tego spięcia, tego flesza myśli. Wtedy bowiem nawiązuję
kontakt, jak to się mówi, wzrokowy z drugim człowiekiem; z mojego oka
wypływa informacja, i on ją chwyta. Nie wiem co jest w mojej informacji, ale
nie chcę żeby on ją przeczytał. Robię szybki unik gdzieś na sufit albo
zegarek, i udaje że nic się nie stało.
Cholernie tego nie na widzę. Kiedyś chodziłem w ciemnych okularach, ale
paradoksalnie, za bardzo się w nich rzucałem w oczy.
No i nie wyjaśniłem jeszcze tej kwestii myślenia. No więc kiedy po prostu
zastanawiałem się nad jakimiś zagadnieniami, tak że nie musiałem się wiercić
wzrokiem, tylko wbijałem go w jakiś jeden punkt za oknem i rozmyślałem.
Teraz jednak to nie zdaje egzaminu, bo zbyt szybko dochodzę do rozwiązania,
albo zbyt szybko zmieniam zagadnienie.. To chyba efekt tego podwyższania
mojego IQ. Może za dużo teraz się uczę. Nie uczyłem się przez tyle lat, a tu
nagle taki nawał informacji trudnych do zrozumienia - może potrzebuje
wreszcie odpoczynku...
Z tych wszystkich ludzi najbardziej nie lubię dziewczyn. Najgorsze są takie
młode nie wykształcone; gdy występują parami, są najbardziej niebezpieczne -
wtedy dopiero są odważne - śmieją się na głos żeby zająć więcej przestrzeni
i zwrócić na siebie uwagę. Znalazłem na nie sposób - wbijam konkretnie w nie
wzrok, a dokładnie w jedną z nich, tą słabszą (zawsze jest jedna silniejsza,
a druga słabsza). No więc atakuję to słabszą, kontrolując moim wzrokiem
każdy jej ruch; po chwili czuje się ona zupełnie skrępowana - nerwy
przeszywają jej ciało, i już nie ma ochoty na żarty. Wysnułem teorię, że mój
wzrok może ma jakąś ukrytą moc (chyba, że po prostu tak to wszystko
funkcjonuje).
Co byś mi doradziła? Zastanawiałem się nad tym, jak inni ludzie sobie z tym
radzą, ale nie doszedłem do żadnego wniosku (a to chyba też jest jakiś
wniosek). Inni może myśl o jakiś prostych sprawach, które ja już zdążyłem
przemyśleć.
--

____________________
www.nawrocki.art.pl - psycho circus project

'stop making that big face' /aphex twin