"Kościół od samego początku nauczał, że bezpośrednie przerywanie ciąży jest
głęboko sprzeczne z prawem moralnym, ponieważ istota ludzka już od
pierwszej chwili poczęcia posiada prawa osoby. Sobór Watykański II
potwierdził to nauczanie w słowach: 'Bóg... Pan życia, powiedział ludziom
wzniosłą posługę strzeżenia życia, którą człowiek powinien wypełniać w
sposób godny siebie. Należy więc z największą troską ochraniać życie od
samego jego poczęcia; przerwanie ciąży, jak i dzieciobójstwo są okropnymi
przestępstwami'
W późniejszym dokumencie, nazwanym 'Dar życia', Kościół określił że
niezbywalne prawo do życia każdej istoty ludzkiej stanowi konieczny element
każdego cywilnego społeczeństwa i jego prawodastwa, ponieważ 'owe prawa nie
zależą ani od poszczególnych jednostek, ani od rodziców, ani nie są
przywilejem pochodzącym od społeczeństwa lub państwa. Tkwią one w naturze
ludzkiej i są ściśle związane z osobą na mocy aktu stwórczego, od którego
osoba bierze swój początek. Przy czym dokument ten podkreśla z mocą, że
prawo do życia i integralności fizycznej przysługuje również embrionowi
ludzkiemu, którego uważa się za osobę ludzką już od pierwszej chwili
poczęcia. Stąd też za niemoralne uznaje się wszelkie zabiegi medyczne na
embrionie ludzkim i niektóre próby interwencji w dziedzictwo chromosomowe
lub genetyczne, wyjšwszy diagnostykę prenatalną, związaną w leczeniem płodu
lub matki. Również ich jako materiał biologiczny.
Samo przerwanie ciąży i współdziałanie w tym, zwanym naiwnie 'zabiegu'
stanowi przestępstwo obciążające nie tylko matkę ale tych wszystkich,
którzy namawiają do niego, dają pieniądze lub przeprowadzają samą operację.
Ich wszystkich Kosćiół obłożył specjalną karą (ekskomuniką), wyłączającą ze
społeczności wierzących i uczestniczących w sakramentach świętych. Nie
znaczy to jednak, aby Kościół próbował ograniczać miłosierdzie Boże, stąd
pouczajac o ciężkości przewiny, nieustannie Go ukazuje wszystkim winnym
zbrodni przerywania ciąży."

("Katechizm dla dorosłych")