'Jam jest tym, kim chcę być.' /Jezus Chrystus

To bardzo niepokojące, że świat ucieka się do siłowych rozwiązań
problemów, które wynikają z niedoskonałości ludzkiego umysłu; człowiek
przestaje słuchać drugiego człowieka, i przez to przestaje rozumieć
siebie... Wolimy zadać fizyczne cierpienie, niż poświęcić chwilę na
poznanie prawdy... Ale dlaczego? Czego tak się boimy w tej
prawdzie?...
Nasza racjonalizacja otoczenia poszła zbyt daleko; patrzymy, dotykamy,
wąchamy, ale nie myślimy; nie myślimy z czym mamy do czynienia, bo nas
to nie obchodzi, bo nie chcemy wiedzieć, bo nam się to nie przyda...
Już zbyt wiele czasu zostało zmarnowane; trzeba się wreszcie otrząsnąć
i odrzucić zewnętrzność naszego istnienia; trzeba zajrzeć do środka, i
poczuć źródło wszystkiego...
Całe życie chodzę po omacku, opuszkami palców badając ściany labiryntu
życia; nie raz już namacałem kontakt elektryczny, i nie raz już
poczułem kolec krzaku róży. Są jednak chwile, gdy docieram do
tajemnych komnat, w których są ukryte skarby; do takiej właśnie
komnaty dotarłem dzisiaj, i raduję się teraz jej wspaniałością...

W świetle zaistniałych argumentów moje życie nabrało nowego kolorytu;
stało się jaskrawe dzięki krystalicznie czystemu blaskowi, który
zawsze towarzyszy odkrywaniu nowych horyzontów, które wytyczają nowe
szlaki. Owe świetliste argumenty są nowymi kanonami życia; kanonami
transcendentalnymi, gdzie najważniejsza jest dusza, choć nie taka
zwykła religijna, czy psychologiczna dusza, ale dusza rzeczywista,
namacalna, odczuwalna...
Mistrz Saint Germain powiedział, że nie jest egoistą ten, kto dąży do
doskonałości swego ciała i umysłu, gdyż właśnie ta doskonałość czyni
ludzi bardziej wartościowymi, gdyż daje ona poczucie wewnętrznego i
zewnętrznego wypełnienia woli Boga, którą jest rozwój... Gdy mamy
uzasadnione poczucie wypełnienia woli Boga, stajemy się bardziej
uduchowieni, gdyż zbliżamy się do owej doskonałości, która jest
przecież atrybutem właśnie Boga...
Czymże jest garstka złych wróż wobec ogromu dobrych życzeń? Nigdy nie
myśleć źle, to pierwsza zasada. To właśnie złe myśli materializują
zło; gdybym wczoraj wieczorem przy kolacji nie pomyślał przez chwilę o
tym, że pies może wykopać dziurę w trawniku, nie wykopałby jej dziś
rano...

Miłość to najsilniejsze spoiwo łączące ludzi; wszystko wybacza i jest
lekiem na każde zło. Jednak ta sama miłość, która niejednokrotnie
ratuje nam życia, potrafi również zabijać, i to zabijać bardzo
skutecznie... Jednak kiedy miłość zabija, oznacza to, że nie jest to
prawdziwa miłość, a jedynie pragnienie by ona nią była; to właśnie
pragnienie miłości zabija, a nie sama miłość...
Taka konkluzja prowadzi mnie do podejrzenia, że również pragnienie
Boga może zabijać; jak rozpoznać prawdziwe pragnienie Boga, od
nieprawdziwego, które jest pragnieniem jedynie samego rozwoju dla
rozwoju, a nie rozwoju dla rozwoju, którego zwieńczeniem ma być
bliskość Boga?...
To pytanie o prawdziwość intencji zbliżenia się do Boga, jest pytaniem
o granicę egoizmu; gdzie jest ta granica? Jak jej nie przekroczyć? Czy
człowiek jest w stanie zwyciężyć własną naturę osobowości? Czy jest w
stanie zmienić swój egoizm, kierując jego siłę na szczere pragnienie
bycia dobrym, a przez to doskonałym, w imię wiary w Boga?...

Nawrocki


--
www.nawrocki.art.pl - psycho circus project