Poczucie bezsensu, krzywdy i nieszczescia, najczesciej wiaza sie z tym, ze
nie uklada sie tak jakbysmy tego oczekiwali...
Czy to oznacza, ze swiat jest zly, bo nie spelnia naszych oczekiwan?
Jesli naokraglo sytuacje nam nie sprzyjaja i wszystko uklada sie wbrew
naszej woli, mamy wrazenie ze, ludzie nam robia na zlosc, to czy znaczy, ze
los jest niesprawiedliwy?
Czy masz na tyle odwagi aby oskarzyc stworce o niesprawiedliwosc?
(a moze swiadczy to o naszej nieporadnosci)?
Czy zauwazyles(las), jak czasami jakas mysl, moze zmienic nastawienie,
czesto rewolucje w naszym zyciu..?
Jak ukierunkowac swoje mysli, zeby sie wydostac z tego "bagna" w jakim sie
znajduje...?
jak ukierunkowac mysli, zeby pracowaly na nasza korzysc, a nie przeciwko
nam...
...a moze chodzi o ukryte pragnienia, oczekiwania..? (nieswiadome)

Tak, napewno jest to zwiazane z nieuswiadomionym,

Terapia moglaby byc pomocna do odkrycia tego co nieuswiadomione, ale do
takiej _tez trzeba dojrzec.
Tymczasem doraznie mozna sobie pomoc farmakologia.
Antydepresanty wzmacniaja nasz organizm i pomagaja nam czesto dostrzec
potrzebe zmiany myslenia.Wzmacniaja nas, umozliwiajac "wglad w siebie".Nie
oznacza to, ze rozwiaza za nas nasze problemy, ale pomoga nam racjonalnie
ocenic sytuacje tzn. wziasc odpowiedzialnosc za swoje zycie, zamiast
zrzucac wine na okolicznosci .

Czasem bardzo trudno wytlumaczyc ludziom, ze wlasciwie zycie jest stresem i
bez niego funkcjonowac sie nie da. Stres jest tym, co nas rozwija, dzieki
niemu jestesmy stale gotowi do dopasowywania sie do zmiennych i coraz
trudniejszych warunków, które nas otaczaja.


Najbardziej popularne sa terapie oparte na podejsciu poznawczym i
behawioralnym. Terapia behawioralna zaklada, ze w ramach swojego rozwoju
czlowiek uczy sie nieadekwatnych, niedostosowanych sposobów reagowania i
potem wykorzystuje je w sposób nieracjonalny w sytuacjach, w których
powinien uzyc innych srodków. Terapia polega wiec na nauczeniu go wlasciwych
wzorców. To samo dotyczy terapii poznawczej, w której nie chodzi o
zachowania, lecz raczej o sady i oceny rzeczywistosci, którymi ludzie czesto
posluguja sie w sposób nieracjonalny, automatyczny. I tak np. niska
samoocena i przekonanie o nieuchronnosci porazek w zyciu rzutuja na to, ze
widzi sie rzeczywistosc przesadnie pesymistycznie, co wplywa na niemal
wszystkie dziedziny zycia i, co gorsza, czesto prowadzi do poddania sie
wydarzeniom i rezygnacji z wysilku.


pozdr.