Jerzy Turynski news:atsuao$328$1@news.tpi.pl :
>
> eTaTa <e...@p...onet.pl>
> napisał w news:atq3ob$om2$1@news.onet.pl...
> >
> > Użytkownik "Jerzy Turynski"
> > | (z nagła robisz jakieś jajka...)
> > Wiem, wiem przeca widze :-))
> > i się wstydze
> >
> > Ale a pro po, co Tobie się porobiło?

Co się porobiło?
Nie rozumiesz, co Jerzego w ry(t)m wrzuciło?
Więc jak masz zrozumieć poprzednie 'zagadki'?
Ha! Toś nic nie pojął.
Ciągle o to samo idzie:
<< Co różni moją umysłowość od twojej? >>
Subject: Re: No i co? kurka
Date: Mon, 26 Aug 2002 11:52:44 +0200
news:3D69FA6C.EFEA98AA@priv.onet.pl

Mam w szufladzie jakiś 'bajzel', który (widać) przygotowywałem do
ciebie jeszcze we wrześniu (acz nie wysłałem). Masz fragment:

----------------------------------------------------
--------------------
> Masz jakieś nowe pomysły?

Proszę, nieeee... ;-)
Chcesz żebym się wykończył?

No co mam spisać?
Siebie bit po bicie?
Po co, skoro już jestem...
Więc pomysły mam wyłącznie dla siebie.

A propos: jakie cechy w praktyce posiada bit (fizycznie)?
Lub inaczej:
Jerzy Turynski news:al6116$6pu$2@news2.tpi.pl :
> No właśnie, eTaT? Czego nie posiada "ubrany szympans", a co
> stanowi kluczowy bo pierwotny atrybut/cechę tzw. wyższej świa-
> domości ?
>
> Hint: jest to świadomość PIERWOTNEGO ZŁUDZENIA/podstawowej
> cechy umysłu. Jeśli PRZEDE WSZYSTKIM nie jesteś świadomy tego
> mechanizmu - nie możesz 'z definicji' wyrwać się ze świata złu-
> dzeń/nieświadomości i wyścigu szczurów ops kotów.
/.../
> JeT.
>
> P.S. Gdyby to złudzenie nie istniało, świat nie mógłby istnieć...

Jakich cech nie może nie mieć bit, bo "świat nie mógłby istnieć"?
Lub: czemuż ta cała materia się organizuje vel trzyma kupy?
----------------------------------------------------
--------------------

A ty, na dokładnie to pytanie... rysujesz wciąż te same komiksy...
Czytałem cię przez cały ten czas i powiem ci... żeś 'baba'.
Bo niecierpliwy. Bo równie szybko ci przechodzi.
I wreszcie: bo sam jeszcześ 'smoka' dobrze nie (u)polował.


Evka! Co to ma być?!
EvaTM news:atnfeu$hvm$1@news.tpi.pl :
>
> Użytkownik "Bacha" <b...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:atneld$g0g$1@foka.acn.pl...
> > ETaTa napisał w wiadomości news:atne4h$sh2$1@news.onet.pl...
> > >
> > > Jak będziesz już mogła piersi
> > > w majtki wsadzić, to pogadamy.
> >
> > I hoduj tu żmija na własnym biuście.
> > Rozumiem.
> > Nie to ładne, co ładne, ale co się komu podoba. ;P
>
> A podobno im większy biust, tym mniejszy rozum ;).
> On Cię chyba nie chce do tej sp O||O łki, Bacha. :))
> E.

Taka duża, a tak nie zrozumiała...
A gdyby Michał rzekł, że o dojrzałą/wiekową babę chodzi, u której
_a_poznawcza maszyneria już (o)padła (i 'bezużytecznie wisi')? Albo by
swe instynka do kieszeni (tudzież w majtki) włożyła?
Jak to się Evcia dzieje, że metafory(/poezję) rozumiesz wybiórczo?
Jaki masz m e c h a n i z m k o j a r z e n i a ???
Pewnaś, że 'szczęśliwie' lepszy niż uwięziona dipsom_ania?
A ty, Michałku?


P.S.
Jest taka historia (niejedna w historii), a że chłopaki o Millikanie
wspomnieli, to mi się nasunęła:
<< Był [Feynman] bezlitośnie sceptyczny. Uwielbiał opowiadać o słynnym
doświadczeniu Roberta Millikana, pierwszego wielkiego fizyka z Caltechu.
Z doświadczenia wynikało, że ładunek elektryczny występuje w niepodziel-
nych porcjach równych ładunkowi elektronu. Eksperyment Millikana był
poprawny co do zasady, ale otrzymane wyniki błędne (z powodu błędu w
pomiarze lepkości powietrza). Historia następnych pomiarów ładunku elek-
tronu jest stałym źródłem zakłopotania fizyków. Wyniki pomiarów nie są
rozrzucone wokół wartości poprawnej, ale stopniowo ewoluują od wartości
podanej przez Millikana do właściwej. Błąd Millikana był źródłem psycho-
logicznej presji - niczym magnes przyciągał wyniki w stronę złej wartoś-
ci. Gdy jakiś fizyk doświadczalny opowiadał Feynmanowi, jaki wynik
otrzymał po uwzględnieniu wszystkich poprawek, mógł być pewien, że ten
zapyta go, dlaczego właśnie teraz przestał wprowadzać kolejne poprawki
i czy podjął tę decyzję, nim ustalił, jaki wpływ mogłaby mieć kolejna
poprawka na otrzymany wnik. Bardzo łatwo wmówić sobie, że należy
przestać wprowadzać poprawki, gdy wynik wydaje się poprawny. >>
[James Gleick, Geniusz, str. 308]