Zaczynam miec uczucie, jakbym snil, bo to, co dzieje sie
wokol mnie, zaczyna coraz mniej do mnie docierac, tzn.
tak jakbym powoli z aktora przeistaczal sie w widza,
obserwatora, bez wplywu na bieg wydarzen. Wyglada mi
to niestety, na reakcje mojej osobowosci na sytuacje,
w jakiej sie znalazlem. I nie jest to chyba rzadka reakcja,
zalezaloby mi, zeby uratowac sie, robiac jak najmniej
szkody sobie i bliskim. Nie chce nigoko skrzywdzic, ale
siebie tym bardziej.

O mojej zonie:
- przekonana jest o ogolnoswiatowym spisku
przeciw niej, w ktorym ja rowniez biore udzial,
- telewizor zalatwia ponad 90% potrzeb spolecznych i
intelektualnych, dzieki niej poznalem uroki Rozmowy_w_
Toku i Przebacz_Mi, jesli ktos nie wie, co to jest, niech nie
pyta dla swojego dobra
- nie da sie jej przegadac
- unieszczesliwia ja wszystko, uszczesliwia rzadko co
O mnie:
- przed slubem NIE uzywalem srodkow ograniczajacych
percepcje, tzn wydawalo mi sie, ze wiem, co robie
- bedac w jej obecnosci szukam uzasadnienia dla wyjscia
z domu, aby troche odpoczac
- stan taki mam pernamentnie od kilku miesiecy, wiec nie
jest to zly humor czy tez przejawy mojej chandry.
--
L.