"JESTEŚMY BORG. WSZYSCY ZOSTANIECIE ZASYMILOWANI. OPÓR JEST
BEZCELOWY."


Człowiek się nie liczy, byleby tylko trwało społeczeństwo.

Jedyną rzeczywistością jest zbiorowość, kolektyw. Jednostka jest jego
składową częścią, ale czymś mniejszym niż komórka w organizmie.
Komórka żyje przez organizm, ale ma własne życie. Jednostka nie ma w
kolektywie własnego psychicznego życia. Myśli tak, jak kolektyw; czuje
jak kolektyw, działa jak kolektyw.

Miejsce indywidualnego życia zajmuje zbiorowe. Jednostka nie ma
własnego życia ani celu. Żyje, działa w kolektywie, przez kolektyw i
dla kolektywu. Nie ma własnych praw jako osoba i jednostka, lecz te
tylko, jakie jej przyzna kolektyw. Nie ma własnych radości i smutków,
lecz radości i smutki zbiorowe.