Nie, nie będzie o malarstwie, czy też rzeźbie, ale o tym abyście jeśli
jesteście w związku ,porównali swoje twarze z tymi które mieliście
przed związkiem.
Z parami, które żyją ze sobą przez kilkanaście, kilkadziesiąt lat,
znajdując szczęście w przebywaniu ze sobą, dzieje się coś
zdumiewającego. Ich wzajemne zrozumienie zdaje się pozostawiać ślady
nawet na ich twarzach, które zaczynają się do siebie upodobniać, co
jest widocznie wynikiem rzeźbienia ich mięśni, wyrażających przez lata
te same emocję. Ponieważ każda emocja napina i rozluźnia ten sam,
konkretny zasób mięśni twarzy, partnerzy, jednomyślnie uśmiechając się
albo przybierając chmurne miny, wzmacniają odpowiadający danej emocji
zespół. To stopniowo żłobi podobne linie i zmarszczki, dzięki temu ich
twarze stają się bardziej podobne do siebie. Tego zaskakującego
odkrycia dokonano w badaniu, podczas którego pokazywano dwa zbiory
zdjęć par małżeńskich___pierwszy z ich ślubu, drugi zrobiony
dwadzieścia pięć lat później__prosząc osoby badane o ocenę, którzy
mężowie i żony są do siebie najbardziej podobni. Z upływem czasu nie
tylko upodobniały się do siebie twarze małżonków, ale im większe było
podobieństwo ich twarzy, tym szczęśliwsi czuli się w małżeństwie. W
pewnym sensie w miarę upływu czasu partnetrzy rzeźbią się w subtelny
sposób, wzmacniając u siebie nawzajem poprzez niezliczone drobne
interakcję pożądane postawy i zachowania. Niektórzy badacze sugerują,
że to kształtowanie zbiża ludzi do idealnego dla ich partnerów wzorca.
Ów cichy nacisk na partnera, by dawał nam miłość, której chcemy,
nazwano fenomenem Michała Anioła. A tak na marginesie, to pimpuś musi
być szczęśliwy z tym swoim bulterierem, że się tak do niego upodobnił:)