Brydżyk rodzinno-towarzyski w toku, tatar zeżarty, szarlotka w resztkowym
stanie, drożdżówka rośnie cokolwiek leniwie, zanim wyląduje w piekarniku -
więc późnonocny (to lubię) czas oczekiwania mi plonuje refleksją... Tym
razem nad fenomenem, jakim jest generalnie pejoratywne w żydowskim odbiorze
użycie przez nie-Żyda słowa "Żyd"... Tymczasem nikt inny na całym swiecie
nie dostaje histerii/sraczki na dźwięk niezbyt delikatnie wypowiedzianej
nazwy swej narodowości, w tym oczywiście nie dostają jej np Polacy.
Oczywiście zdarza się, że ktoś użyje słowa "Polaku" czy "Polaczku"
ewidentnie jako inwektywy, ale... czy my z tego powodu zaraz tworzymy radę
do spraw zniesławień, czy my podnosimy zorganizowany tumult w reakcji na
takie przypadki? Czy znane nam generalizowanie polskich złych cech i
przypisywanie ich całemu narodowi staje się dla nas jakimkolwiek powodem do
akcji protestacyjnych? Czy odwoływanie się do naszej martyrologicznej (jak
u Żydów) przeszlości stanowi dla nas jakąkolwiek podstawę do żądającego
stanowiska wobec innych? Czy wytaczamy procesy? Czy grozimy sankcjami
prawnymi?
Co jest takiego w mentalności tego narodu, że go nikt (generalnie) nie
lubi?