Konkretnie to chodzi mi o młodszego brata, bo ojciec daleko stąd i ja jakoś tak
sobie uzurpuruję prawo do quasi-ojcostwa ;)

Jak wcześniej pisałem ( niestety nie było odpowiedzi :| ) podstawową formą
motywowania samego siebie jest u mnie uświadamianie sobie jakichś braków aby
poczuć się z tym źle. To jednak prowadzi chyba do kompleksu niższości..

Niestety podobnie postępowałem z moim bratem. Widzę teraz, że chyba przejął ode
mnie te podejście, bo pisze mi po całym dniu np. że "cały dzień stracony" - bo
spędzony na zabawie a nie jakiejś pracy. I tak dołuje się z dnia na dzień aż w
końcu coś porobi, po czym znów wraca do dołowania się...

Czy to rzeczywiście źle?

Jak to odwrócić?

Jak motywować siebie czy brata nie ryzykując kompleksu niższości?

--
Marek


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl