(c.d.)

Opóźniłem nieco pisanie kolejnego odcinka mojej "opowieści", a tu "narobiło
się" nielicho. Wrócił duch ministra Łapińskiego w postaciach Jego
najwierniejszych współpracowników. Narodowy Fundusz Zdrowia czyli Centralna
Kasa Chorych rozpoczął swój byt i teraz tylko czekać na efekty. Najciekawsze
z tego jest to, czy ludzie będą nadal umierać w karetkach pogotowia wożeni
od jednej placówki służby zdrowia do drugiej czy nie. Jaki będzie
ostatecznie los NFZ jeszcze tak naprawdę nie wiadomo, bo właśnie jako akt
prawa wylądował w Trybunale.

Pisząc niniejszą "powiastkę" nie zakładałem karmienia się sensacjami,
dlatego podaruję sobie dalsze relacjonowanie aktualnie powstałych.

Równie ważne jak pieniądze czy też środki materialne pozwalające w pierwszym
przybliżeniu na godne życie ON , a także chorym (co w wielu przypadkach jest
tożsame, bo wiele ON nie może cieszyć się swym niepełnym zdrowiem, bowiem
jest ono także niestabilne i bywa nierzadko, że pogarsza się ponad miarę
upływu czasu) jest prawo dotyczące zarówno ON , jak również osób chorych.
Podstawowymi aktami "prawnymi" są: "Karta Praw ON" , a także "Karta Praw
Pacjenta". Karta Praw ON nie ma żadnego znaczenia prawnego, ponieważ jest
uchwałą sejmową, która jest wyrazem woli, a nie przepisem prawnym. Karta
Praw Pacjenta oparta jest na postanowieniach Konstytucji oraz pięciu
ustawach dotyczących dziedziny medycznej. Jakkolwiek Karta Praw Pacjenta to
zbiór praw, które winny być przestrzegane, to praktyczna realizacja tych
praw jest naruszana i można wiele na ten temat przeczytać na stronie
Organizacji "Primum Non Nocere" ("Przede wszystkim nie szkodzić") kierowanej
przez dr Sandauera wyklętego zresztą przez środowisko lekarskie.



O pierwotnych źródłach prawa da się powiedzieć tyle, że tzw. inicjatywy
prawodawcze rodzą się na skutek powstania w społeczeństwie konkretnych
sytuacji wymagających uregulowań prawnych, działania grup lobbistycznych,
które dążą do uzyskania korzystnych dla siebie rozwiązań prawnych, czy
wreszcie inicjatywy legislacyjne mogą być wyrazem realizacji polityki
ugrupowań sprawujących w danym okresie władzę publiczną. Przebieg procedur
związanych z tworzeniem prawa jest na ogół znany , nie będę się więc nim
zajmował, poprzestanę tylko na stwierdzeniach, że w toku procesu
legislacyjnego może dojść do odrzucenia projektu prawa, bądź mogą być do
niego wprowadzone czasem bardzo liczne poprawki. Moim zdaniem najbardziej
istotny jest moment pierwotny, kiedy tworzony jest projekt prawa. Tu
dochodzimy do sedna rzeczy. Na początek zajmijmy się prawem, które normuje
sytuacje ON w społeczeństwie. Jest rzeczą pożądaną , by spełniało ono
humanistyczne postulaty i zasady wypracowane przez organizacje
międzynarodowe, w tym przez ONZ czy UE. Inicjatywy prawodawcze w Polsce
realizowane mogą być przez wiele podmiotów. Najczęściej projekty prawa
przygotowywane są przez Rząd, inicjatywy ustawodawcze mogą pochodzić z Sejmu
(tzw. projekty poselskie), uprawnienia w tym względzie posiada Prezydent i
wreszcie z inicjatywą ustawodawczą mogą występować grupowo obywatele, po
spełnieniu warunku poparcia projektu przez odpowiednią liczbę obywateli.

Przypuszczam, że prawo dotyczące ON rodzi się w MGPiPS do którego
"dokooptowany" jest

Pełnomocnik Rządu ds. ON w randze Ministra, a więc można domniemywać, że
jest niejako niezależny od właściwego Ministra. Projekty tworzonego prawa są
(a co najmniej powinny być) konsultowane. Fachowych konsultacji udzielają
prawnicy (chodzi tu o odpowiednie sformułowanie norm prawnych, ale także
zapobiegnięcie kolizji z istniejącym już prawem) a także czynnik tzw.
społeczny (Przecież Minister musi się czymś podeprzeć w państwie
demokratycznym, a więc takim, w którym realizowana jest władza
społeczeństwa, tyle że z pośrednictwem jego przedstawicieli).

Spróbujmy przyjrzeć się temu właśnie "czynnikowi", który ma istotny wpływ na
kształt prawa "robionego" na użytek ON w Polsce. W tym celu przyjrzyjmy się
"Ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych" tekst ujednolicony po zmianach i
opublikowany po 20 .12.2002.

W artykułach 42 do 44c, Ustawa opisuje nam ciało zwane: "Krajową Radą
Konsultacyjną do Spraw Osób Niepełnosprawnych". Zapytajmy: a któż to taki?
Mówi o tym artykuł 43 Ustawy, a mianowicie , że Rada składa się z:

1) pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej,

2) pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego,

3) piętnastu przedstawicieli organizacji pozarządowych, w tym:

a) po jednym przedstawicielu każdej organizacji pracodawców,
reprezentatywnej w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej
Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu
społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1793 i 1800 oraz z 2002
r. Nr 10, poz. 89 i Nr 240, poz. 2056), zwanej dalej "ustawą o Trójstronnej
Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych",

b) po jednym przedstawicielu każdej organizacji związkowej, reprezentatywnej
w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych.

Nie poprzestawajmy na tym i śledźmy dalej, kto jest reprezentowany w tej
Komisji.

Według Ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego.
(Ostanie zmiany 1 lipca 2002) ze strony partnerów społecznych Komisja
Trójstronna jest reprezentowana jak następuje:



Art. 6. 1. Stronę pracowników w Komisji reprezentują przedstawiciele
reprezentatywnych organizacji związkowych.

2. Reprezentatywnymi organizacjami związkowymi są Niezależny Samorządny
Związek Zawodowy "Solidarność" i Ogólnopolskie Porozumienie Związków
Zawodowych.

3. Za reprezentatywne organizacje związkowe uznaje się również ogólnokrajowe
związki zawodowe, ogólnokrajowe zrzeszenia (federacje) związków zawodowych i
ogólnokrajowe organizacje międzyzwiązkowe (konfederacje), które spełniają
łącznie następujące kryteria:

1) zrzeszają, z zastrzeżeniem ust. 4, więcej niż 300.000
członków będących pracownikami,

2) działają w jednostkach gospodarki narodowej, których
podstawowy rodzaj działalności określony jest w więcej niż w połowie sekcji
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o której mowa w przepisach o
statystyce publicznej.

4. Przy ustalaniu kryterium liczebności, o którym mowa w ust. 3 pkt 1,
uwzględnia się nie więcej niż po 100.000 członków organizacji związkowej
będących pracownikami zatrudnionymi w jednostkach gospodarki narodowej,
których podstawowy rodzaj działalności określony jest w jednej sekcji
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o której mowa w przepisach o
statystyce publicznej.

5. Strona pracowników może zapraszać do udziału w pracach Komisji, z głosem
doradczym, przedstawicieli związków zawodowych i organizacji związkowych
niespełniających kryteriów określonych w ust. 3 i 4 oraz przedstawicieli
organizacji społecznych i zawodowych.

tezy z piśmiennictwa

Art. 7. 1. Stronę pracodawców w Komisji reprezentują przedstawiciele
reprezentatywnych organizacji pracodawców.

2. Reprezentatywnymi organizacjami pracodawców są Konfederacja Pracodawców
Polskich, Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych i Związek Rzemiosła
Polskiego.

3. Za reprezentatywne uznaje się również organizacje pracodawców, które
spełniają łącznie następujące kryteria:

1) zrzeszają pracodawców zatrudniających, z
zastrzeżeniem ust. 4, więcej niż 300.000 pracowników,

2) mają zasięg ogólnokrajowy,

3) działają w jednostkach gospodarki narodowej, których
podstawowy rodzaj działalności określony jest w więcej niż w połowie sekcji
Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o której mowa w przepisach o
statystyce publicznej.

4. Przy ustalaniu kryterium liczebności, o którym mowa w ust. 3 pkt 1,
uwzględnia się nie więcej niż po 100.000 pracowników zatrudnionych przez
pracodawców zrzeszonych w organizacji pracodawców, których podstawowy rodzaj
działalności określony jest w jednej sekcji Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD), o której mowa w przepisach o statystyce publicznej.

5. Strona pracodawców może zapraszać do udziału w pracach Komisji, z głosem
doradczym, przedstawicieli organizacji pracodawców niespełniających
kryteriów określonych w ust. 3 i 4 oraz przedstawicieli organizacji
społecznych i zawodowych.

tezy z piśmiennictwa

Art. 8. 1. Wnioski organizacji związkowych, o których mowa w art. 6 ust. 3,
o stwierdzenie ich reprezentatywności rozpatruje sąd okręgowy w Warszawie,
który wydaje w tej sprawie orzeczenie w ciągu 30 dni od dnia złożenia
wniosku, w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym.

2. Wnioski organizacji pracodawców, o których mowa w art. 7 ust. 3, o
stwierdzenie ich reprezentatywności rozpatruje sąd okręgowy w Warszawie,
który wydaje w tej sprawie orzeczenie w ciągu 30 dni od dnia złożenia
wniosku, w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym.

Art. 9. 1. Każda z organizacji, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 7 ust.
1, ma równą liczbę przedstawicieli w składzie Komisji.

2. Liczbę przedstawicieli, o której mowa w ust. 1, określa Komisja w drodze
uchwały.

3. Liczbę przedstawicieli Rady Ministrów w składzie Komisji oraz liczbę
przedstawicieli samorządu terytorialnego biorących udział w pracach Komisji
określa Prezes Rady Ministrów, zasięgając - w zakresie liczby
przedstawicieli samorządu terytorialnego - opinii strony samorządowej w
Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.



Jakie są zadania wspomnianej na początku Krajowej Rady Konsultacyjnej?

Podajmy to w takim porządku jak określa to ustawa, tyle, że pewne
zagadnienia pozwolę sobie podkreślić i podać głownie te, które mogą być z
naszego punktu (tj. ON) interesujące:



Art.43 ust.3 wspomnianej na samym początku ustawy:



3. Do zakresu działania Rady należy przedstawianie Pełnomocnikowi:

1) propozycji przedsięwzięć zmierzających do integracji osób
niepełnosprawnych ze społeczeństwem,

2) propozycji rozwiązań w zakresie zaspokajania potrzeb osób
niepełnosprawnych, wynikających z faktu niepełnosprawności,

3) opinii do:

a) projektu założeń polityki zatrudniania, rehabilitacji zawodowej i
społecznej osób niepełnosprawnych,

b) projektów aktów prawnych mających lub mogących mieć wpływ na sytuację
osób niepełnosprawnych oraz sygnalizowanie odpowiednim organom potrzeby
wydania lub zmiany przepisów w tym zakresie,

c) sprawozdań z działalności Funduszu,

d) projektów rządowych programów działań na rzecz osób niepełnosprawnych
oraz informacji o ich realizacji,

e) materiałów przedstawionych przez Pełnomocnika,

4) rocznych informacji o działalności Rady.



Po co te wszystkie żmudne cytaty i kogo to może obchodzić?

Trud ten zadałem sobie po to, by wykazać, że ***ON w Polsce*** traktowane są
***przedmiotowo*** wbrew wszelkim ustaleniom, zaleceniom, regułom i zasadom
międzynarodowym !!! W cytowanych przeze mnie ustawach o Komisjach, które
wpływają znacząco i w zasadzie wyłącznie na los ON w Polsce, nie ma osób
niepełnosprawnych !!!

Osoby niepełnosprawne występują w tym organie wyłącznie w jego nazwie! Dla
mnie jest to szczyt obłudy.

Ktoś powie: co ten tu bredzi? Przecież i w Radzie i w Komisji są osoby
niepełnosprawne.

Ponadto Pani Minister informuje, że projekt taki , a taki był konsultowany z
organizacjami ON.

Tak, tyle tylko, że jak wykazałem, obecnie istniejące prawo nie przewiduje w
sposób literalny zarówno udziału ON w tych ciałach ani też Pani Minister nie
jest łaskawa podać do wiadomości kogo i co pytano czy konsultowano. To, że
przypadkiem w wymienionych wyżej ciałach może znaleźć się ktoś, kto jest ON,
nie oznacza wcale, że tego chce obowiązujące prawo. A co z zasadą (lansowaną
przez ONZ i UE) "nic o nas bez nas". Można tak narzekać w nieskończoność.
Prawda jest jednak jedna i to bezwzględna: środowisko obywateli polskich,
ON, którzy w jakiś sposób są połączeni wspólnymi problemami - *** nie
posiada odpowiedniej reprezentacji*** i to takiej, której obecność musiałaby
być uwzględniona w tych wszystkich Komisjach i Radach!

Niczego więcej nie mogę dodać do tego co stwierdziłem, choć istnieje w
Polsce setki organizacji ON, nie mogą się one zjednoczyć i przemówić pełnym
głosem. Ostatnio dowiedziałem się, że trwa wzajemna wojna i zwalczanie się
poszczególnych organizacji ON, które na polu o jakim napisałem mogłyby
najwięcej zdziałać. Czy to prawda? Nie wiem. O tym się nie pisze raczej.
c.d.n.

Zbig AG