Witam!

Jest otoz pewna osoba, ktora juz jako dziecko (4,5) miala pociag do
pieniedzy i wiedziala, ze z nimi mozna wiele. Byla na imprezie
rodzinnej i ukradla swojemu kuzynowi ze skarbonki czesc jego
oszczednosci. Wracajac z tejze imprezy pochwalila sie swojemu ojca i
zostala surowo za to ukarana dostajac tegie lanie. Rodzice tej osoby
nie byli zbyt zamozni i nie byli w stanie zaspokoic pewnych potrzeb
tejze osoby. Na kilka lat byl spokoj i w okolicach 7-8 klasy szkoly
podstawowej osoba zostala wciagnieta w szereg drobnych kradziezy.
Zachecona zostala przez swoich kolegow, ktorzy pokazali, ze to wcale
nie takie trudne, a i zycie staje sie pelniejsze, aczkolwiek
niekoniecznie duchowo. Trwalo to ok. 1,5 roku. Zakonczenie kariery
zlodziejaszka spowodowane bylo zlapaniem w sklepie, spisaniem danych i
pogrozeniem, iz rodzice dowiedza sie o tym niecnym wystepku. Dzis osoba
ta ma 23 lata i jej system wlasnej wartosci polega na pieniadzu.
Poklada ufnosc, ze to pieniadze daja szczescie. Caly czas ustawicznie
mysli o pomnazaniu pieniedzy. Jest egoistyczna i uwiazana w nalog
masturbacji.

Co mozna zrobic aby jej pomoc i jak zmienic jej punkt widzenia oraz
przekonac ja, ze to nie pieniadze daja szczescie.

Pozdrawiam
Marcin