> W !974 roku B.F Skinner w swojej ksiazcze "About bahaviorism" napisal:
> "Organizm nie jest oczywiscie prosty i nie moze byc traktowany jako
> niepenetrowalna, czarna skrzynka, ale powinnismy umiec odroznic pomiedzy
tym
> co my o nim wiemy a tym co my tylko zakladamy, ze o nim wiemy"
>
> "Mala czesc wszechswiata znajduje sie wewnatrz ciala kazdej zywej istoty.
> Nie ma jednak zadnego powodu zeby nazywac ja dusza tylko dlatego, ze jest
> wewnatrz nas"

Troche racji oczywiscie w tym jest, ale czy naprawde nie uwazasz, ze
psycholigia humanistyczna ma jednak jakies podstawy? Przeciez kazdy ma
jakies cele, ktore chce realizowac niezaleznie od swojej sytuacji... nie
mowie tu naturalnie o czysto fizjologicznych potrzebach, ale o
metapotrzebach (jak chociazby w teorii Rogersa). Czy uwazasz, ze np.
potrzeba tworzenia czy szacunku sa uwarunkowane tylko wczesniejszymi
doswiadczeniami?

Jestem zwolennikiem pogadu, iz ten kawalek wszechswiata w nas (jakkolwiek go
nie nazwiemy) ma jednak wplyw na nasze zycie. Poza tym czysto
behawiorystyczne podejscie wydaje sie juz nieco nieaktualne. Badania
empiryczne prowadzone sa w wielu innych nurtach psychologii i sa dobrze
udokumentowane.

Pozdrawiam