> Niedawno [kilka dni temu] przedstawiles bardzo interesujaca
> koncepcje jakoby to co w tym temacie nazywasz "halucynacje"
> czy ~dysfunkcja (/choroba) emocjonalna bylo ciagiem zwyklych
> (pospolitych, mogacych potencjalnie stac sie udzialem ~kazdego)
> specyficznych reakcji podswiadomosci w sytuacjach krytycznych
> wysylajacej okreslone komunikaty do "swiadomego ja".

- dobrze, że podałeś linka, bo bym nie wpadł o co chodziło.

> Obecnie natomiast zauwazam jakobys konsekwentnie i z naciskiem
> zaprzeczal tej koncepcji, a przy tym samemu sobie...
> ale byc moze sie myle...?

- nazwijmy to w skrócie "Reakcja emocjonalna jako wynik procesów
podświadomych". Gdybyś przeczytał choć jedną książkę dotyczącą tego
zagadnienia nie zadawałbyś takich pytań i nie pisał wciąż postów w swoim
stylu, z których oprócz tego, ze to twoim zdaniem kupa bzdur nic nie wynika.
**************************
Reakcja emocjonalna zależy od mechanizmów percepcyjno poznawczych
istniejących w nieświadomym obszarze osobowości człowieka.
**************************
to co nazywam tutaj roboczo halucynacjami nie jest reakcją podświadomości -
jest tylko efektem błędnego działania pewnych automatycznych programów
poznawczych.
Stres czy strach (emocje) są wynikiem procesów poznawczych. W przypadku
gościa, który odczuwał nieokreślony strach polecałem mu aby sięgnął w głąb
siebie i zobaczył jak wygląda materiał podświadomy powodujący te emocje -
zarówno przekonania jak i być może jakieś nieuświadomione wglądy w sprawę i
we własną sytuację, z których mógł sobie potencjalnie nie zdawać sprawy. W
przypadku himery materiał jest całkiem świadomy - krew i szambo, wystarczy
to zmienić ale nikt nie zmienia tego, bo każdy jest absolutnie pewien, ze to
jest właśnie sama rzeczywistość. Tymczasem wystarczy zrobić zdjęcie aby się
przekonać, że obiektywnie nie ma żadnej krwi ani szamba w postrzeganej przez
nią rzeczywistości.