Powracam po serii kolokwiow....

> I jaka jest diagnoza? ;)
> sorry, naszło mnie coś na żarty :)
> Jak oceniasz moją szczerość? sam się zastanawiam, jak szczerze to mówie?
Szcerosc oceniam wysoko, jednak jesli chodzi o jakies konkretne rady, to
mysle, ze raczej bedziesz zawiedziony. Zajmuje sie psychologia spoleczna i
raczej niezbyt wiele moge napisac o Twojej osobowosci, czy motywacjach...
Mysle, ze jakims rozwiazaniem byloby wziecie na siebie jakiejs
odpowiedzialnosci (za kogos, jakis projekt, czy cokolwiek inego). Poza tym
czasami moze pomoc deklaracja (najlepiej wobec jak najwiekszej ilosci
znaomych osob), ze zaczynasz byc systematyczny, ze sie uczysz itd. Po prostu
"bycie na widoku" mogloby Cie zmusic do realizacji tego postanowienia...

Co do reszty Twoich wypowiedzi, to zle ze nie masz bliskich znajomych,
radze poszukac (to mowie nie jako poczatkujacy psycholog, ale ktos, kto
mial - i troche jeszcze ma - podobny problem). Zauwazylem, ze odkad jest
wokol mnie wielu ludzi, ktorzy mowia mi kiedy robie cos glupiego, zamienilem
sie "na lepsze". Oczywiscie niezbednym warunkiem jest zaufanie do ludzi i
tego tez niestety musialem sie nauczyc :(

> ps.1: dzięki za zwierciadełko, no i za czytanie kilogramów textu :)
Nie ma sprawy, polecam terapie pod tytulem "urlop z pracy, i wyjazd z
przyjaciolmi na narty/Mazury/nad morze czy gdziekolwiek indziej"

> ps.2: czy ktoś jeszcze czyta te kałuże, i robi mu to dobrze?
> bo nie chcę być taki samolubny i spamować grupy
Mysle, ze mozemy przejsc na priv - tym bardziej, ze nikt inny juz w tej
dyskusji glosu nie zabiera.
A propos spamowania grupy - raczej bym sie tymm nie przejmowal, przy postach
o stygmatykach, nudzie i tysiacach zlamanych serc mozesz byc spokojny, nikt
Cie o spamowanie nie posadzi ;-)

Pozdrawiam