Użytkownik nick`t <b...@w...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:a0v9m5$9kf$...@o...icpnet.pl...

> tego samego dnia, ktorego dany problem sie ujawnil. Jedyny przewlekly
> problem jakiego nie udalo nam sie rozwiazac do tej pory, to natretny brak
> zaufania z mojej strony, ktory rodzil chec kontrolowania JEJ

> zdazaly sie zgrzyty, kasliwe uwagi. Ja staralem sie jak moglem lagodzic
> sytuacje. Siostra po 4 latach tego zwiazku miala juz go serdecznie dosc i
> jej reakcja byl z reguly atak.

> mieszkaniu byla mozna powiedziec wiecznie lekko napieta. Od marca (mniej
> wiecej) zaczely sie powazne zmagania o zachowanie autonomicznosci miedzy
mna
> a NIA. Nie moglem sie pogodzic z tym, ze ONA ma czasem ochote pojsc gdzies
> sama, np do kolezanki na kawe, albo wyjsc z nia na piwo. Chcialem miec ja
> tylko dla siebie.

> ostatnio tylko wymagalem. Dlatego wlasnie chce wiedziec jak moge jej
pomoc.
> Nie chce stawiac diagnozy. Chce zrobic wszystko co w mojej mocy, zeby
> odbudowac jej rownowage. Chce wiedziec jak sie zachowywac, co powiedziec,
> zeby JA podniesc na duchu, czego unikac, zeby nie czula sie osaczona.
>

Jeśli dobrze rozumiem masz własny problem z nadkontrolą. Może byłoby
najlepiej gdybyś pozwolił jej samodzielnie rozwiązywać jej problemy i
podejmować decyzje dotyczące jej życia, a zajął się sobą? Odpowiednia
terapia na pewno Ci nie zaszkodzi, a jej ułatwi życie.

DW