Przykłady leczenia!

"Gdy w końcu lat sześćdziesiątych wyleczyłem za pomocą mojej diety
optymalnej pierwszych chorych z choroby Buergera, miażdżycy, astmy, cukrzycy
i z innych chorób, moi liczni antagoniści nie kwestionowali moich dokonań,
bo były to niepodważalne fakty, ale twierdzili, że dieta ta pomaga na
krótko, a później ludzie ci zapłacą wysoką cenę za to, że jedzą tak dużo
żółtek i masła. Nic takiego się nie stało. Proponuję Państwu to, co z
pewnością wiem, co sprawdziłem w badaniach naukowych i na wielu dziesiątkach
tysięcy ludzi ciężko chorych, którym przywróciłem zdrowie.
W 1969 roku trafiła do mnie Wanda Wermińska, która uprzednio, właśnie w
Ciechocinku, straciła swoją bliską przyjaciółkę, Adę Sari. Trafiła do mnie w
bardzo ciężkim stanie. Ważyła 118 kg, cierpiała na ciężką niewydolność
krążenia, nie rozumiała, co się do niej mówi. Wiedziałem, że wkrótce musi
umrzeć. (...). Była człowiekiem zasłużonym dla polskiej kultury, dla której
mogła jeszcze wiele zrobić. Miała typowe objawy choroby Alzheimera. Przez 10
minut, z pomocą moją i mojego syna, z trudem wchodziła na pierwsze piętro do
mojego mieszkania. Pozostała w nim 2 miesiące. Musiała jeść to i tylko to,
co otrzymywała ode mnie. Po 2 miesiącach ważyła 96 kg. Straciła 22 kg w
ciągu 2 miesięcy! Oczywiście, zgubiła parę kilogramów tłuszczu, ale tak duży
ubytek wagi nastąpił głównie dlatego, że po ustąpieniu niewydolności
krążenia znikły ogromne obrzęki Stan zdrowia, sprawność fizyczna i umysłowa
szybko znacznie się poprawiły. Na schody wchodziła już szybko i bez
zmęczenia.

Po 2 miesiącach spotkałem ją w kawiarni. Przed nią stał talerz pełen ciastek
Pozostały nic zjedzone. Myślałam, że to nadal dla nmnie takie dobre. Aleja
tego świństwa już jeść nie mogę powiedziała.

Kilka lat później podyktowała swoje wspomnienia, które wydano. W następnych
latach, już sama, napisała dwie piękne książki i zaczęła trzecią. Były to
lata głodowe, gdy sklepy spożywcze były puste, a żywność wydzielano na
kartki. Miała większe niż inni trudno z zaopatrzeniem się w żywność.
Potrzebowała 12-15 kostek masła miesiąc, a na kartki dostawała dwie. Często
bywałem w Warszawie. Zawsze zawoziłem jej wędliny, mięso, masło, jaja. Warto
było. Przestrzegała diety. Przeżyła jeszcze 19 lat, w ciągu których zrobiła
jeszcze bardzo dużo dobrego dla polskiej kultury.
Gdy otworzyłem Akademię Zdrowia "Arkadia", natychmiast pomyślałem, by na
dłuższy pobyt zaprosić do niej Wandę Wermińską. Była w tym czasie w
szpitalu, ciężko chora na niewydolność nerek. Trzymano ją przez 1,5 miesiąca
na gotowanych w łupinach, solonych ziemniakach.(podziwiam wasze metody
drodzy lekarze!!!!! dopisek ode mnie) Lekarka, która się nią opiekowała,
powiedziała mi w rozmowie telefonicznej, że stan zdrowia chorej jest bardzo
ciężki i nie nadaje się ona na pobyt w placówce, którą otworzyłem. Jednak
przywiozłem ją do Ciechocinka, gdzie przebywała ponad 2 miesiące. Po
przyjeździe była bardzo chora: miała niewydolność nerek i krążenia, bardzo
niskie ciśnienie (80/40 mm Hg), wysoki poziom mocznika i kreatyniny, znaczne
osłabienie słuchu, szybko postępującą zaćmę. Po niedługim czasie jej stan
zdrowia i sprawność znacznie się poprawił. Po długich korytarzach na
Woronicza chodziła bardzo szybko i sprawnie. Wystąpiła w programie
telewizyjnym, jako żywa reklama mojej metody leczenia. W programie tym
powiedziałem telewidzom, że nie muszą chorować, że prawie wszystkie choroby
można szybko i tanio wyleczyć, że każdy może pożyć znacznie dłużej niż
pożyje przy dotychczasowym sposobie odżywiania.
Wanda Wermińska przebywała w "Arkadii" od połowy listopada do końca
stycznia. Oczywiście bezpłatnie. Wypisano ją w stanic ogólnym o wiele
lepszym niż była po przyjęciu. (...)Jak zmienia się czynność umysłu u ludzi
wykształconych pod wpływem żywienia optymalnego i jak zmienia się widzenie
przez nich rzeczywistości, świadczy następny przykład.W maju 1978 r. trafił
do mnie pewien redaktor i wydawca. Zrozumiał, zastosował, wygrał. Po 6
miesiącach napisał do mnie: To, co Pan powiedział, było tak dalece sprzeczne
z tym wszystkim, co od lat uważałem za pewnik, że muszę przyznać, z dużą
rezerwą odniosłem się do tego, co usłyszałem. Obecnie mija pół roku, jak
żywię się zgodnie
z Pana sugestiami i, będąc Panu ogromnie wdzięczny, czuję się w obowiązku
przekazać Panu wyniki z tym związane. Wynik był jeden - pełne zdrowie!
W 1983 r. napisał m.in.: Cała kadra naszych żywieniowców, lekarzy,
profesorów, autorytetow (...) jest bandą szalbierzy, a rządy totalnie
okłamują swoje narody i prowadzą je do zagłady.
W 1984 r. napisał: Bezsens i rozpaczliwa głupota, którymi przesycone jest
wszystko wokół nas, ludzie, sprawy, wymogi zawodowe, prasa, tak zwana
kultura, decyzje, te małe i te dotyczące całego kraju, Wszystko to jest
przyczyną monotonnej, nieustającej udręki.
Dokładnie taka była rzeczywistość, w której żyliśmy i nadal żyjemy. Temu
redaktorowi się to nie wydąje. On to wie.

To cytaty (odrobinę skrócone) z książki "Tłuste życie" Jana i Tomasza
Kwaśniewskich wydanej w roku 1997 przez wydawnictwo WGP w Warszawie.
Pozdrawiam,
Jacek