Dlatego druga połowa XIX wieku to okres niespotykanego nigdy wcześniej lub później
rozwoju prostytucji. W samym Londynie miało wówczas pracować niemal 100 tys. "kobiet
lekkich obyczajów", co przekładało się na około 3 proc. populacji. Prostytutką była
mniej więcej co dziesiąta mieszkanka miasta. Przy czym był to system hierarchiczny, w
którym można było trafić lepiej lub gorzej. Najwięcej szczęścia miały znajdujące się
na szczycie tej drabiny kochanki i utrzymanki. W zasadzie jedynie one mogły liczyć na
odrobinę bezpieczeństwa - nie tylko finansowego, ale też "zdrowotnego". Brak
przypadkowych klientów znacząco obniżał ryzyko zarażenia się chorobami wenerycznymi,
które były prawdziwą plagą XIX wieku. Życie takich kobiet było zresztą często lepsze
niż pozostawianych w domu oficjalnych żon, ponieważ mogły korzystać z majątku
partnerów i jednocześnie nie były zmuszane do praktycznego celibatu. Jedną z nich
była na przykład Ellen Ternan - długoletnia kochanka Charlesa Dickensa.

Nieco gorzej miały pracownice domów publicznych. Choć i tak były one swego rodzaju
"klasą średnią" i w tych dbających o markę także mogły liczyć na lepsze, a w każdym
razie bardziej dostatnie życie, niż gdyby trafiły do pracy w fabryce. Ich życie było
zresztą przedmiotem zazdrości "ulicznic" - kobiet zmuszonych przez los do prowadzenia
wyjątkowo podłego życia.

Ciekawa była oferta, którą zapewniało wiktoriańskie podziemie. W świecie, w którym
oficjalnie nie istniała nagość, liczne burdele bynajmniej nie ograniczały się do
zapewniania najbardziej standardowych rozrywek. W samym Londynie każdy fetyszysta
mógł znaleźć coś dla siebie. Były domy publiczne, gdzie specjalnością było
biczowanie. Były i takie, które zapewniały wrażenia homoseksualne lub biseksualne -
wedle uznania i zasobności portfela. Nocami londyńskie parki zmieniały się w
"pigalaki", gdzie za niewielkie pieniądze można było kupić seks i zaraz na miejscu,
pod gołym niebem, skorzystać z tego, za co się zapłaciło. Największe dramaty
rozgrywały się jednak nie tam, gdzie pracowali dorośli, a tam, gdzie do prostytucji
zmuszano dzieci. Miejsc tego rodzaju nie brakowało, ponieważ na ich usługi był spory
popyt.

Zasięg prostytucji - w tym także prostytucji dziecięcej - to zresztą najważniejsza
nauka, która płynie z tego niezwykle ciekawego okresu. Pokazuje bowiem, jakie efekty
przynosi oparta na hipokryzji pseudomoralność. Taka, która woli akceptować większe
zło, byle tylko wypchać problem tam, gdzie go nie widać. Zakładająca, że wystarczy
czegoś zabronić, by tego nie było. Co oczywiście nie działa. Zwłaszcza gdy to coś
jest dla ludzi tak ważne jak seks.


http://wolnemedia.net/historia/seks-po-wiktoriansku/