sealy wrote:
> Najgorsze dla mnie jest to że z natury
> jestem osobą bardzo wesołą, towarzyską, pełną życia potrafię zrobić
> wiele rzeczy a kiedy to mnie dopada zmieniam się w cień człowieka
> którym byłam wcześniej.

Wydaje mi się najistotniejsze byś uwierzyła, że to jest Twoja prawdziwa
natura (wesołość, towarzyskość...).
To zaś, czego się boisz, nie jest Twoje.
Znajoma przeżyła pewne zdarzenie:
"Byliśmy na wyjeździe, grupa młodzieży, między nimi ja - opiekunka.
Pierwszej nocy (działo się w ośrodku na skraju lasu) wyszłam do lasu się
przewietrzyć. Noc piękna, księzyc, polana pośród drzew. Postanowiłam wrócić
Niestety nie mogłam znaleść drogi. Strach jak cholera .
Dość powiedzieć, po dwóch godzinach błądzenia
znalazłam ośrodek. Jednak wszystkie drzwi pozamykane. Nie chcąc nikogo
budzić weszłam przez uchylone okno w toalecie. To była pierwsza noc -
ośrodek nie był mi zbyt znany. Idę długim korytarzem (po ciemku by się nie
wydało, że gdzieś się szwendałam) w kierunku swojego pokoju.
Nagle z przeciwka ktoś do mnie idzie. Jakaś postać ubrana na biało.
Podszyta strachem ze swej leśnej wycieczki czuję jak włosy stają mi dęba
na głowie. Ale myślę - trzeba strachom wychodzić naprzeciw - idę dalęj.
Postać się zbliża. Już jest tuż tuż. I nagle brzdęk! Okazało się, że to jest
duże lustro na końcu korytarza."
Strachy biorą się najczęściej z umysłu. I wierz mi: nie są prawdziwe
(w sensie - nie są częścią Ciebie)

Być może aby się o tym przekonać musisz skorzystać z fachowej pomocy.
Z pomocy, która pozwoli Ci znaleść źrodła tych lęków.
Jest wiele metod.
IMO tabletki powodują zakrywanie oczu (by nie widzieć tej postaci
naprzeciwko)
choć być może w Twej sytuacji będą nieodzowne.

Jeśli byłabyś zainteresowana fachową (aczkolwiek niekonwencjonalną) pomocą,
pisz na priv.

puchaty