medea pisze:
> Paulinka pisze:
>
>> Przerwałam studia na 2 roku. Skoro już musisz być taka złośliwa, to
>> chociaż czytaj dokładnie.
>
> A pasowały Ci tamte studia tak ogólnie?
> (Wątek się już tak rozrósł, że nie wiem, gdzie się podpiąć, więc tu
> wskakuję)

Tak, zdecydowanie to były ciekawe studia. Nie dostałam się na
dziennikarstwo (otworzyli wtedy jednolite magisterskie na Uniwersytecie
Wrocławskim - 14 osób na jedno miejsce...), żeby nie tracić roku poszłam
na filologię polską, wynudziłam się jak mops. W między czasie dostałam
propozycję stażu w księgowości w bibliotece wojewódzkiej. Okazało się,
że wyjątkowo szybko łapię nowe zajęcie. Tak przez przypadek zostałam
księgową, rzuciłam w pierun filologię i wybrałam studia, które mnie
naprawdę interesowały, z myślą że kiedy je skończę, zrobię podyplomówkę
z rachunkowości.

> Moim zdaniem każdy ma swoje tempo. Czasem jest tak, że idzie się na
> studia niejako z marszu po liceum (jak np. było w moim przypadku) pod
> wpływem jakichś zainteresowań, co niekoniecznie później przekłada się na
> jakiś sensowny zawód. Czasami lepiej jest popracować najpierw,
> posmakować różnych rzeczy, żeby potem wiedzieć dokładnie w którym
> kierunku się kształcić. Są i takie przypadki (nie chwaląc się ;) ),
> które mimo upływu lat, ciągle nie potrafią odnaleźć swojej drogi i
> ciągle poszukują. Jedną podyplomówkę to bym Ci z chęcią nawet oddała, bo
> pewnie by Ci się przydała w robocie. ;)

Widzisz, ja bym nie chciała studiować na Uniwersytecie Ekonomicznym,
wolałabym skończyć coś dla mnie pasjonującego. Mam 9 lat (z krótkimi
przerwami na pojawienie się na tym świecie moich dzieci) doświadczenia
zawodowego.

> Jednak w sumie każde studia na przyzwoitej uczelni na pewno w dużym
> stopniu poszerzają horyzonty, o ile oczywiście podejdzie się do nich z
> zaangażowaniem, a nie na zasadzie "zrobię, żeby mieć papier i nazywać
> się mgr".

Oczywiście, nigdy tego nie deprecjonowałam.


--

Paulinka