Hanka wrote:
...
Moim zdaniem zmienia sie tylko powloka, kokon zewnetrzny,
miejsce styku osobnika z otaczajacym go spoleczenstwem.
Stopien czy tez poziom UZGODNIENIA z otoczeniem
pewnych hierarchii wlasnie, celow czy tez opinii.
Tak na dobra sprawe, nie da sie ocenic zakresu zmian
WNETRZA, z tej prostej przyczyny, ze nie jestesmy
w stanie do czyjegos wnetrza dotrzec.
Mozemy tylko probowac to oceniac, po zewnetrznych
pozorach czy dzialaniach.


>> Co masz konkretnie na myśli mówiąc, ze ludzie się nie zmieniają?

> Mowie o swoistej bazie, wyniesionej z okresu dziecinstwa,
> kiedy to ksztaltuje sie nasz umysl i podstawowe poglady
> na tak zwany swiat i zycie.
> I to jest w pewnym sensie trwale i niezmienne.
> Potem jest juz tylko dokladanie doswiadczen i uzgadnianie
> szczegolow z innymi osobnikami, w celu dogadania sie z nimi.

> Szukajac materialow na temat, znalazlam dosc trafne
> haslo, ktore doskonale podsumuje ten fragment rozmowy:

>>> To nie ludzie sie zmieniaja. To my ich poznajemy lepiej.

> Cos w tym jest, nieprawdaz?
> :)

Jest. Stephen Covey uważa mniej więcej tak: Jesteśmy swoimi marzeniami o
tym, jacy być chcielibyśmy. Określić je można najlepiej z pomocą systemu
wartości (każdy ma swoją własną hierarchię). A to jakich siebie możemy
zobaczyć i jakich mogą nas zobaczyć inni teraz - to są tylko nasze nawyki
(owa powłoka, zewnętrzny kokon). Nawyki, które nabyliśmy, zarówno te
zaakceptowane jak i niezaakceptowane.
Nawyki możemy zmienić, jeśli mamy do tego motywację i znamy sposób, jak to
zrobić.
Jeśli wierzyć Coveyowi, to zmieniać się może wszystko. I nasze postrzeganie
i sygały, które wysyłamy i nawyki. Najbardziej niezmienne zostaje nasze
wyobrażenie o sobie, jakimi chcielibyśmy być.

--
pozdrawiam
michał