idiom news:cuhtn0$htd$1@atlantis.news.tpi.pl napisał (-a):

> Kilka tygodni temu przyszła do firmy nowa pracownica - b. pewna siebie, w
> pewien sposób wymusiła, że została od razu traktowana jak księżniczka.
> Panowie (z szefem na czele) zaczęli rozpuszczać się przed nią i piać z
> zachwytu, jaka jest piękna. I rzeczywiście - odnieśliśmy wrażenie, że jest
> piękna....
> Po dwóch tygodniach dziewczyna wycięła pewien numer (zmieszała szefa z
> błotem z błahego powodu) i popadła w totalną niełaskę. Miała wylecieć,
> ale przez kilka dni błagała szefa i szefową i została, ale jej pewność
> siebie gwałtownie spadła niemal do zera.
> Wczoraj miałam okazję przez kilka godzin patrzeć na jej twarz, podczas
> spotkania. I co ? Nos zdecydowanie zbyt duży, usta - bardzo przeciętne,
> włosy - marniutkie. Gdzieś znikła jej uroda.... Najwyraźniej była
> powiązana ściśle z jej pewnością siebie.
> pozdrawiam
> Monika

Wydaje mi sie, ze nie tylko sama uroda jest tym czyms -
znam piekne osoby, ale tak smutne i zimne, ze az odrzuca.
Znam tez osoby przeciatne, ale zawsze usmiechniete - szczerze
nie sztucznie i klamliwie, troche przy tym pewne siebie -ale nie bezczelne
i przecietnie ubrane, ale stwarzaja wokol siebie taka aure,
ze kazdy im zazdrosci tej radosci zycia i piekna.
To piekno rozsiewaja wokol siebie i zarazja nim innych.
Wniosek - trzeba wierzyc w siebie i miec poczucie wlasniej
wartosci... Ale jak to zrobic czasami?....

--
Pozdrowienia,
AKS